Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Ο ένας πλάι στον άλλο

Ο ενας πλαι στον αλλο - Χαρης Παναγιωτου 

 Ξύπνησα μ' αυτό. Το τραγουδούσε το μυαλό μου, πάντα πιο μπροστά αυτό από μένα, ήξερε το γιατί.

Διάλογοι: 

-Μένουμε από λάδι. Τί θα γίνει; Να πάρω απ' το μάρκετ;

-Όχι, θα μας φέρει ο Κ.

-Κι ως τότε, θα τα τρώμε αλάδοτα;

-"Θα το φέρει γρήγορα", είπε.

***

-Για τσίπουρο, μεσημεριάτικα;

-Τί να κάνω; Μεσημέρι ανοίγει και μόλις προλαβαίνω.

-Μα, παίρνεις αντιβίωση. 

-Δεν πειράζει. Θα πιω νερό.

****

-Τί μου τό 'φερες αυτό;

-Κάτι έπρεπε να πάρω.

-Δε σε καταλαβαίνω, μα την αλήθεια!

-Αν ήσουνα σωστός επαγγελματίας, θα καταλάβαινες. Όπως με στηρίζουν, πρέπει να στηρίξω. Έρχονται απ' την άλλη άκρη, για να ψωνίσουν από μας, κι ας μην καπνίζουν, όλοι.

-Επαγγελματίας και σωστός, ναι, δεν υπήρξα. Στηρίζω όμως, πολύ κόσμο.

-Ναι! Είδαμε τους φίλους σου! Όλοι από κει, περνάνε! Δεν τους προλαβαίνω!

-Δεν την βλέπω έτσι την ζωή και το ξέρεις.

-Όταν την δεις, έλα να τα πούμε. Εγώ πατάω στη γη.

-Να την προσέχεις, γιατί κι αυτή σκίζεται στα δυο. Τίποτα δε μπορεί να στηριχτεί και να προχωρήσει σωστά, αν βασίζεται στην υποχρέωση.

-Δεν είναι "υποχρέωση". Έχει εκτίμηση, σεβασμό και φιλία, μέσα.

-Το ξέρω. Το βλέπω. Στο βάθος, το ζηλεύω.

-Ε, τότε, μη μιλάς και προσγειώσου με την πραγματικότητα.

-Τ' αεροδρόμιο μού λείπει. Πέφτω σε δάση. Άσε την φιλοσοφία, χρειαζόμαστε επειγόντως "αυτό"! Μού δένει τα χέρια.

-Θα περιμένουμε. Κάτι θα του έτυχε. Θα μας το φέρει ο Αυτός.

****

Περιμένω κι εγώ. Όλα μπορούν να περιμένουν όταν υπάρχει ο Αυτός που έχει το Αυτό, που σου λείπει.

Αρκεί να σου λείπει και να μην σου είναι άχρηστο.

Αν και, μετά, αν δεν σου χρειάζεται, μπορείς και να το χαρίσεις σε κάποιον που το χρειάζεται. Εκείνος, πάλι, κάτι θα έχει να σου δώσει, ακόμα κι αν δεν μπαίνει σε σακούλα.

Ώρα 8 και 26, προυνό Τετάρτης και λέει αυτό:

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ - Καλή τύχη

Καλή μας τύχη, όπου κι αν πάμε.

Συμφωνίες και συνταγές για  να πάμε μπροστά, νομίζω, δεν υπάρχουν.

Λογική, καρδιά, ανταλλαγή, φιλία, ανάγκη και κόψιμο, δύσκολα κάνουν παρέα, εκτός, αν είμαστε τυχεροί!

Υγ. Κι ύστερα είχε αυτό. Το έψαξα σε δικό μου, το έχω, δύσκολα, (ακόμα κι εγώ) με βρίσκω. (εύκολα)

Βρήκά "αεροδρόμιο" θαλάσσης και προσγειώνομαι στις δουλειές της κουζίνας μου. 

Καλημέρα μας, όλη μέρα μας!

ΚΕΡΜΑΝΙΔΗΣ.Π-ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗΝ ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ.wmv 

2 σχόλια:

Κυκλαμίνα είπε...

Ναι, η ζωή βασίζεται στο "μού δίνεις - σού δίνω", παραξεχάσαμε όμως, το "Αξίζεις - αξίζω".
Γι' αυτό και χάθηκαν οι αξίες μας.
Εδώ συλλέκτρια αξιών, πάντα!

Κυκλαμίνα είπε...

Υγ. Και αμετανόητη.