Χριστούγεννα, Χρόνια μας Πολλά, ποτέ μόνη, όταν υπάρχουν οι γειτόνοι, το τηλέφωνο, το ίντερνετ!
Ο καθένας μας ζει όπως μάθει, όπως επιλέξει, όπως εννοεί πως έχει νόημα η ζωή του.
Λάθη θα κάνει πάντα ο άνθρωπος, πάντα θα μετανιώνει για πολλά, πάντα θα διορθώνεται ή θα αυτοκαταστρέφεται, αν ο ίδιος το θέλει.
Πάμε παρακάτω.
Κοίταξα στην γύρα τις ειδήσεις, κακά πολλά μαντάτα.
Δε θα τα αντιγράψω.
Φτάνουν εύκολα και θα μας βρουν, έτσι κι αλλιώς, με χίλιους τρόπους.
Κράτησα αυτό το βιντεάκι, γνωστό σε πολλούς, μα πάντα επίκαιρο, νομίζω, κυρίως για τους νέους, τους μελαγχολικούς.
Οι μεγαλύτεροι, νομίζω, ξέρουμε τι κάνουμε.
Επιλέγουμε αυτό που για μας είναι ζωή.
Με τα όποια εμπόδια, φυσικά ή τεχνητά.
Όπως την αντιλαμβάνεται κανείς την ζωή.
Αν παρέκαμψε ζητούμενο κομμάτι της ζωής του, σίγουρα θα το βρει μπροστά του στα γεράματα, αν εκείνα έρθουν, με το Καλό!
Αν όχι, απλά θα συμβουλεύει τους άλλους: δείτε πιο κομμάτι ανάγκης, μέσα σας διψά και ποτίστέ το, στην ώρα του, πριν ξεραθεί, κι είναι πια, αργά!
Το δικό μου απότιστο κομμάτι, είναι κυρίως, της μόρφωσης!
Άλλων είναι άλλο.
Σεβαστότατον!
Επί τη ευκαιρία, θυμήθηκα τι μού είχε πει μια μέρα, ένας γιατρός.
Ήταν ένας παππούλης, κοντά 80 και στην αίθουσα αναμονής φλέρταρε, θαυμάζοντας και μιλώντας ευγενικά, με μία ευπαρουσίαστη κυρία, γύρω στα 70.
Το πρόσεξε ο γιατρός και χαμογελούσε από μέσα του.
Κι ύστερα, όταν έφυγε η κυρία, αφού της είχε δώσει, ακόμα και την σειρά του, κι ας πονούσε, είπε στον γιατρό:
"Δέκα χρονάκια νεότερος ήθελα να ήμουνα, μόνο!"....
Γέλασε ο γιατρός, γέλασε κι ο παππούς, γέλασα κι εγώ, ίσως κι εσείς!
Αυτή είναι η ζωή και ο χρόνος της, μέσα και ο πόνος της!
Στον παππού άρεσαν οι ωραίες γυναίκες.
Φυσιολογικά πράγματα, δεν είναι το μόνο, άλλωστε!
Το βιντεάκι το θυμήθηκα με αφορμή μια ανάρτηση ΕΔΩ, κι είναι αυτό:
Δίδαγμα δικό μου: Ποτίστε εγκαίρως το διψασμένο έδαφος του μέσα σας.
Ο καθένας μας ζει όπως μάθει, όπως επιλέξει, όπως εννοεί πως έχει νόημα η ζωή του.
Λάθη θα κάνει πάντα ο άνθρωπος, πάντα θα μετανιώνει για πολλά, πάντα θα διορθώνεται ή θα αυτοκαταστρέφεται, αν ο ίδιος το θέλει.
Πάμε παρακάτω.
Κοίταξα στην γύρα τις ειδήσεις, κακά πολλά μαντάτα.
Δε θα τα αντιγράψω.
Φτάνουν εύκολα και θα μας βρουν, έτσι κι αλλιώς, με χίλιους τρόπους.
Κράτησα αυτό το βιντεάκι, γνωστό σε πολλούς, μα πάντα επίκαιρο, νομίζω, κυρίως για τους νέους, τους μελαγχολικούς.
Οι μεγαλύτεροι, νομίζω, ξέρουμε τι κάνουμε.
Επιλέγουμε αυτό που για μας είναι ζωή.
Με τα όποια εμπόδια, φυσικά ή τεχνητά.
Όπως την αντιλαμβάνεται κανείς την ζωή.
Αν παρέκαμψε ζητούμενο κομμάτι της ζωής του, σίγουρα θα το βρει μπροστά του στα γεράματα, αν εκείνα έρθουν, με το Καλό!
Αν όχι, απλά θα συμβουλεύει τους άλλους: δείτε πιο κομμάτι ανάγκης, μέσα σας διψά και ποτίστέ το, στην ώρα του, πριν ξεραθεί, κι είναι πια, αργά!
Το δικό μου απότιστο κομμάτι, είναι κυρίως, της μόρφωσης!
Άλλων είναι άλλο.
Σεβαστότατον!
Επί τη ευκαιρία, θυμήθηκα τι μού είχε πει μια μέρα, ένας γιατρός.
Ήταν ένας παππούλης, κοντά 80 και στην αίθουσα αναμονής φλέρταρε, θαυμάζοντας και μιλώντας ευγενικά, με μία ευπαρουσίαστη κυρία, γύρω στα 70.
Το πρόσεξε ο γιατρός και χαμογελούσε από μέσα του.
Κι ύστερα, όταν έφυγε η κυρία, αφού της είχε δώσει, ακόμα και την σειρά του, κι ας πονούσε, είπε στον γιατρό:
"Δέκα χρονάκια νεότερος ήθελα να ήμουνα, μόνο!"....
Γέλασε ο γιατρός, γέλασε κι ο παππούς, γέλασα κι εγώ, ίσως κι εσείς!
Αυτή είναι η ζωή και ο χρόνος της, μέσα και ο πόνος της!
Στον παππού άρεσαν οι ωραίες γυναίκες.
Φυσιολογικά πράγματα, δεν είναι το μόνο, άλλωστε!
Το βιντεάκι το θυμήθηκα με αφορμή μια ανάρτηση ΕΔΩ, κι είναι αυτό:
Δίδαγμα δικό μου: Ποτίστε εγκαίρως το διψασμένο έδαφος του μέσα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου