Γέρασε, δεν βλέπει.
Πέρασε τόσα και τόσα, αντέχει, ξέρει, τον αγαπάμε...
Κλαίω και ίσως κλαίει, σωπαίνοντας, όταν συναντιόμαστε.
Πονεμένη αγάπη...
"Ευθανασία" έλεγαν "εύκολα", γιατροί και κτηνίατροι, χρόνια πολλά, πριν και μετά.
Πονεμένο κεφάλαιο ο Ουντέζε μας, κι αν το παλεύει και ζει, είναι μόνο για την αγάπη και την φροντίδα του Τάσου.
Ναι, έχουμε και σκυλί. Μαζί του, πολλά σκυλιά που κάθε μέρα περιμένουν, ψηλά στο βουνό.
Δεν έχει άλλες φωτογραφίες.
Αυτή ήταν Νοέμβρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου