Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Podcast 10 H ημέρα που δεν θα υπάρχει ρεύμα


TOTALLY SHUT DOWN Το πείραμα που θα σε καταπλήξει
Ένα πείραμα έγινε πριν 6,5-7 χρόνια στην Αμερική και έχει άκρως σημαντικά αποτελέσματα.
Μιλάμε για την μέρα που το ρεύμα θα αποτελεί παρελθόν…

Πως θα μπορούσε να γίνει αυτό και τι έδειξε το πείραμα αναλύονται σε αυτό το podcast

Η ζωή δεν είναι μόνο ΕΝΑΣ, αλλά πάμπολλοι...

Ένα "ΚΑΛΩΣ ΤΗΝ", ΜΑΣ, ΑΡΚΕΙ!

ΕΚΕΙ!

***

Η ζωή δεν είναι μόνο ΕΝΑΣ, 

αλλά πάμπολλοι...


Και μή χειρότερα...

(φωτογραφία Υιώτας, από τα τέλη Ιουλίου...)
Συγχώρεσα, δίχως δεύτερη σκέψη, πολλούς,
κι ας μη ξέχασα...

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Τα Lidl έβγαλαν τον Σταυρό από την Ελληνική Σημαία

Προσέθεσα τις σχετικές πληροφορίες στο ποστ.

***

UPDATE: (16.46/10-10-16)
Κατόπιν της πολύ ορθής παρατήρησης σχολιαστή στο παρόν άρθρο (τον οποίο και ευχαριστώ) παραθέτουμε το σήμα που ΟΦΕΙΛΟΥΝ να έχουν τα Ελληνικά Προϊόντα, το οποίο όπως θα δείτε ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ: 

http://www.greekmark.gov.gr/Home/ProfileP


update 17.15/10-10-16: 
Μετά την κατακραυγή τα lidl προσέθεσαν την Ελληνική σημαία σε όλα τα προϊόντα στην επίσημη σελίδα 

***********************




***

Τα Lidl έβγαλαν τον Σταυρό από την Ελληνική Σημαία





Τα Lidl έβγαλαν τον Σταυρό από την Ελληνική Σημαία 

Η Ελληνική σημαία για εμάς τους Έλληνες είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο. Είτε είμαστε Χριστιανοί, είτε Αρχαιολάτρες ο Σταυρός στη σημαία μας έχει ιδιαίτερη αξία...

Για αυτήν την σημαία οι πρόγονοι μας έδωσαν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του αίματος τους, γι΄αυτήν πολέμησαν, γι΄αυτήν δάκρυσαν, γι΄αυτήν πάλεψαν...

Και έρχεται τώρα ο κάθε τυχάρπαστος και αλοιώνει την Ελληνική Σημαία...

Που είσαι οι εισαγγελείς να τους στείλουν στη φυλακή για προσβολή του Εθνικού μας συμβόλου;

Που είναι οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ να τους στείλουν στο διάολο;


Η φωτογραφία που ακολουθεί μαζί με το σχόλιο από το ixnos.blogspot.gr 

Έθεσαν βέτο οι μουσουλμάνοι για τον σταυρό.

Να με, να σε - Περί ΣΕΒΑΣΜΟΥ


Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

Λευκόροζα, έως και μελανί τα ημερολόγια, απ' το αόρατο αίμα

Μ’ αρέσει να μιλάω για μένα, για σένα, για τον άλλον, για πολλούς και να λέω πράγματα που συνέβησαν, που είναι σημαντικά, που κάτι έχουν να πουν και στους άλλους.

Νταν και μισή. (παρά 8΄) (η καμπάνα του Αγίου Νεκταρίου, για όσους δεν ξέρουν ότι γράφω απ' ευθείας...)

Σκοπός μου, μην τους μειώσω, μην μειωθώ.
Με την συμπύκνωση δεν τα πήγαινα ποτέ μου, ιδιαίτερα καλά.
Υπήρξα πολυλογού και πολυγραφού…
Υπήρξα, ναι στο πισωγύρισμα των αναμνήσεων, μόνο σαν ένα είδος γλυκόπικρης νοσταλγίας, ναι, ως προς το δίδαγμα και συμπέρασμα της κάθε παλιοστιγμής, όχι όμως για να την διορθώσω ως λόγο ή ως γραφή, γιατί είναι αδύνατο, συν του ότι, δεν υπήρξα πλαστογράφος, ακόμα και όταν μού έβαζαν το «πιστόλι» στον κρόταφο…
…Ακόμα και τότε, έσκυβα, έσκυβα, ταπεινωνόμουν τόσο πολύ, ώστε κατάφερνα και έφευγα απ’ τον στόχο του σκοπευτή ή σκοπευτών, κι εννοείται, υλικά, χαμένη.

Αυτό, ή καλύτερα, αυτά βγήκαν σαν μια αόρατη γέφυρα, μπορεί και ορατή να με συνδέσει με ημερολόγια και ανθρώπους που γράφουν, που καταθέτουν την ψυχή τους, δηλαδή, με κείνη την αόρατη μελανή, εξ αίματος μελάνι, που δεν σβήνεται, είναι ανεξίτηλη στο αόρατο χαρτί της Ύπαρξης, που δεν σκίζεται, δεν αλλοιώνεται κι είναι σίγουρο πως θα έχει «διαβαστεί» από λίγους, μπορεί κι από πολλούς.
Κι έτσι, εφόσον θα το έχει διαβάσει η Ψυχή του Κόσμου, ο γράφων ή η γράφουσα, υπήρξε συγγραφέας ή ποιητής, σίγουρα.
Δεν πειράζει που στην ζωή ισχύει, αν εκδόσεις βιβλίο ή εάν σε διαβάσει έστω και ένας αναγνώστης (κατά Βασίλη Βασιλικού), Υπήρξες Συγγραφέας, κάτι κοντά στο Καλλιτέχνης, δηλαδή…

Υπήρξα του ενός αναγνώστη (και περισσοτέρων, δεν ξέρω ακόμα, αν είναι προτέρημα ή ελάττωμα, αυτό, τελικά) κι αυτό μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς άλλους ανθρώπους που γράφουν σε πολλές κόλες χαρτιού που γεμίζουν σεντούκια και μπαούλα, ίσως και βιβλιοθήκες, δικές τους, ακόμα και άλλων.

Μεγάλο μας βγήκε το «γεφύρωμα», πάμε σε σύνδεση με το καλοκαίρι 2016.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Και στραβός να είναι ο δρόμος σου, εσύ, ίσια να πηγαίνεις...

"Και στραβός να είναι ο δρόμος σου, εσύ, ίσια να πηγαίνεις...", διδάσκει η ατημέλητη φύση.


Λουλούδι διεκδικεί κι ανθίζει

Αγαπημένο λουλούδι της μάννας.
Φύτρωσε μόνο του, εκεί σε μια γωνιά, πίσω απ' την ντουλάπα, εδώ και δυο χρόνια.
Όλο σπάει, όλο το κόβω, δε βολεύει το σημείο και να το ποτίζω, αυτό, εκεί!
Το είδα γιγαντωμένο και ανθισμένο σήμερα... χάρηκα! δεν το συζητάμε!


Αυτό δεν είναι γατί!


Διαφορά μέρας με νύχτα - Ροζ τριαντάφυλλα

Τα ροζ τριαντάφυλλά μου, με ξάφνιασαν χθες τη νύχτα που γύριζα σπίτι.
Έμεινα εκεί στα σκοτάδια, να τα θαυμάζω και να τα φωτογραφίζω.
(Τα δικά μας τα φώτα, φέγγουν ψηλά... Είναι μάλλον, για να φωτίζουν τα μπαλκόνια μας, κι όχι που πατάμε... και ποιοι περπατάνε...)
Απ' την μέσα πλευρά του κήπου, δεν τα είχα δει.
Ήλπιζα ότι σε έστω, σε μία φωτογραφία, θα μείνουν ροζζζ!
Δεν έμειναν!
(Εδώ, δεν έμειναν, άλλα και Άλλα!)

Ωστόσο, τις κρατάω. Εδώ και "αεράτες", μάλιστα!


Του γάμου

Ένα ενθύμιο αγαπημένων παιδιών, που κατάφερα να πάω.




Της βάφτισης

που δεν κατάφερα να πάω.
Αγαπημένοι όλοι, γνωστοί και άγνωστοι.


Νεροκολοκύθες υπό παρακολούθηση










Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

Φίλη χωρίς κραγιόν

...
... Τον φίλησα για άλλη μια φορά στο μέτωπο. Τον χάιδεψα, του χτένισα με τα χέρια μου τα γκριζαρισμένα του μαλλιά.
Μού φάνηκε λίγο ζεστός, δεν το είπα.
Χαμογέλασε. Ήταν το τρίτο φιλί στο μέτωπο; Μπορεί! Δεν μετρούσα. Πυρετό ήθελα να βεβαιωθώ, αν έχει, έτσι βόλευε και η επαφή, εφόσον τα χέρια ήταν μέσα απ' την κουβέρτα.
"Δεν πιστεύω να μού άφησες κραγιόν!"
Γέλασα!
"Ποιός εγώ; Μ' έχεις δει πολλές φορές με κραγιόν;"
Γέλασε! Και με ήχο! Τον χάρηκα, τόσο πολύ! Έτσι τον θέλω τον φίλο μου! Δυνατό και με χιούμορ!
Το συνέχισα...
"Άκου που φοβήθηκε μη τον δουν με κραγιόν στο μέτωπο, το πρωί και τον παρεξηγήσουν!"
Γέλαγε!
Γέλαγα κι εγώ, ενώ τα πόδια έτρεμαν. Ήθελα να του πω, ή κάνε στην άκρη να ξαπλώσω κι εγώ, είμαι ερείπιο, ή πήγαινε σπίτι σου, να μείνω εγώ εδώ, είμαι πιο άρρωστη από σένα. Εσύ, απλά, λύγισες. Δεν έχεις πείσμα, δεν θυμώνεις, κυρίως, δεν θυμώνεις με τον ίδιο τον εαυτό σου. Τον χαϊδεύεις, τον χαλάς, τον αρωσταίνεις.

Ήθελα και να του πω, ακόμα, αν ήξερα, θα φόραγα κόκκινο κραγιόν και θα σε γέμιζα, να "γελάει" μαζί σου, όλη η κλινική αύριο, αλλά, έχε χάρη, φίλε μου, αγαπημένε!
Θα γέλαγες κι εσύ τόσο, περδίκι θα γινόσουνα, είμαι σίγουρη!
Είχα μέσα στην τσάντα, νομίζω, αλλά, πού να ψάχνεις... πώς να γελάσεις... πώς να κάνεις τον κλόουν, όταν πονάς, ακόμα κι από μακριά, κι όταν δεν μπορείς να προσποιηθείς, γιατί ξέρεις καλά, πώς τα πράγματα είναι δύσκολα;

Απομακρύνθηκα, είπαμε διάφορα, περισσότερο μάλωνα. Δίδασκα... Έξω απ' τον χορό, όλα είναι εύκολα.

...Η μηχανή σκόνταφτε πάνω μου. Όλο μπροστά μου, τόσο που την είδε, κι αναγκαστικά, για να σπάσω την παγωμάρα του δωματίου, φωτογράφησα. (Ευτυχώς, είδα πριν λίγο, αυτές οι φωτογραφίες, κάπως, φαίνονται.)

..."Θα σε φωτογράφιζα κι εσένα" είπα, "αλλά δε σε θέλω, ούτε σε φωτογραφία, έτσι!"

Χαμογέλασε.
Κι εγώ.

...Αργότερα, φεύγοντας:
"Σβήσε και το φως", είπε.
"Καληνύχτα" είχαμε πει νωρίτερα, από πιο κοντά.

Τό 'σβησα κι έφυγα...





Έφυγα... από μέσα μου, τρέχοντας.
Απ' έξω μου, με τα πόδια μου... αργά, αργά... κάτι ρωτούσα. Αρνητική ήταν η απάντηση, δεν ήταν εκεί ο άλλος φίλος μου.

Άλλη μέρα θα τον δω, εκείνον! Δεν συμπέσαν τα σημεία και οι χρόνοι μας.

"Γιατί την έχεις μακριά σου την Παναγιά;" τον ρώτησα νωρίτερα.
"Γιατί όλο μάς πέφτει..."

Έτσι και με την Αγία Υπομονή, παλιότερα.
"Άθελά μου, πέφτοντας... κι Αυτήν, την έριξα", μού είχε πει, παλιότερα, με λύπη.
"Δεν το ήθελες, Αυτή, όμως, σε έσωσε!" του είχα πει, τότε και φάνηκε πως χάρηκε, γιατί το είχε πάρει αλλιώς.

Παναγιά, μαζί του! Και η Αγία Υπομονή, μαζί του!

Και το κομποσκοίνι στο χέρι του, μέσα απ' την κουβέρτα, να προσεύχεται και να ελπίζει.

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

"ΕΥΓΕ" στον Χρήστο Αερικό, "ΕΥΓΕ" και στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ!

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΑΝΤΟΥ: ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΣΕΜΕΡΓΕΛΗ

Παγκόσμιος πρωταθλητής τοξοβολίας πέτυχε στον Βόλο το 5ο πανελλήνιο ρεκόρ

Πριν από λίγες ημέρες βρέθηκε στον Βόλο ένας αθλητής, ο οποίος κυριολεκτικά κέρδισε τα πάντα μέσα στη χρονιά που διανύουμε. Ο λόγος για τον πρωταθλητή τοξοβολίας, Χρήστο Αερικό, ο οποίος ανήκει στον Προμηθέα Πατρών και επισκέφτηκε την πόλη μας με αφορμή τους αγώνες τοξοβολίας που διεξήχθησαν το διήμερο 24-25 Σεπτέμβρη. Στον Βόλο έμελλε να κάνει το 5ο πανελλήνιο ρεκόρ στη σειρά, μία επίδοση που προστέθηκε στο αργυρό μετάλλιο που κέρδισε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα νέων ανδρών στην Άγκυρα της Τουρκίας και την πρωτιά που πήρε στο ευρωπαϊκό κύπελλο στη Σόφια. Ο 20χρονος τοξοβόλος μίλησε για τις τελευταίες διακρίσεις του, αλλά και το μυστικό της επιτυχίας, που του δίνει την ευκαιρία να προσθέτει συνεχώς νέα μετάλλια στη συλλογή του.
Η συζήτηση με τον Χρήστο Αερικό έκρυβε μία ευχάριστη έκπληξη, αφού παρά τις επιτυχίες του, παραμένει ένας νέος χαμηλών τόνων. «Ανταμείβεται η προπόνηση. Μόνο αυτό», έσπευσε να πει, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την αίσθηση για το πώς είναι για έναν αθλητή να έχει κερδίσει τα πάντα τους τελευταίους μήνες, με το 2016 να είναι μακράν η καλύτερη χρονιά στην καριέρα του. «Γενικότερα δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, που θα… καβαλήσει καλάμι. Παίζει ρόλο και το ότι η τοξοβολία δεν είναι άθλημα, που μπορείς να πεις: «Αυτός είναι ο καλύτερος», ειδικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Όποιος το λέει αυτό για τον εαυτό του, κάνει μεγάλο λάθος. Επίσης, είμαι της άποψης ότι εάν τη «δεις», θα φας τούμπα. Όπως και για πολλά άλλα πράγματα στη ζωή», είπε στη συνέχεια, ενώ θυμήθηκε ένα ευτράπελο από το πρόσφατο ταξίδι του στη Βουλγαρία: «Στη Σόφια έπαιξα με έναν αθλητή, ο οποίος από το 2004 είναι στις πρώτες θέσεις των ανδρών. Ήταν το είδωλό μου μέχρι τότε. Όταν παίξαμε μαζί, πήγα να του δώσω χειραψία κι έκανε ότι δεν με είδε. Αυτό με πείραξε, γιατί τον είχα πολύ ψηλά…».
Ασχολείται με την τοξοβολία από την ηλικία των 11 ετών, όμως έχει βάλει σκοπό να παραμείνει στον χώρο για πολλά ακόμη χρόνια: «Δεν είναι άθλημα με ημερομηνία λήξης. Από τα 20 μέχρι τα 60 χρόνια σου μπορείς να κάνεις καλές βολές. Δεν έχεις πρόβλημα όσο μεγαλώνεις. Θέληση να υπάρχει κι όλα γίνονται. Στο εξωτερικό βλέπεις τοξοβόλους μέχρι και 75 ετών να ρίχνουν στα πρωταθλήματα βετεράνων που συμμετέχουν».

Κι όμως, εννιά χρόνια νωρίτερα τίποτα δεν προδίκαζε την αλματώδη εξέλιξη που θα είχε ο Χρήστος Αερικός. «Ο πρώτος αγώνας μου ήταν στην Ελευσίνα το 2007. Δεν ξεχνιέται εκείνη η μέρα. Είχα βγει τελευταίος και μάλιστα με διαφορά», είπε γελώντας ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής και κάτοχος δύο ευρωπαϊκών μεταλλίων. Η πρώτη διάκριση ήρθε έναν χρόνο αργότερα: «Ήταν στην Κέρκυρα. Πρωτάθλημα πανελλήνιο, τότε έριξα στους έφηβους. Είχα βγει τρίτος. Ήμουν 12 ετών τότε. Το 2011ήρθε η πρώτη καλή θέση, όταν ήρθα τέταρτος στην Ισπανία στο κλειστό. Μετά στην Κύπρο πήρα το πρώτο χρυσό στο εξωτερικό, κάνοντας μάλιστα ευρωπαϊκό ρεκόρ σ’ εκείνον τον αγώνα. Μετά από ένα μήνα βγήκα 2ος στο παγκόσμιο κύπελλο, που έγινε τον Αύγουστο του 2011 στην Πολωνία».

Έπειτα ο Χρήστος Αερικός, ο οποίος είναι φοιτητής στο 3ο έτος των ΤΕΦΑΑ Αθηνών, αποκάλυψε τις σκέψεις του κάθε φορά που παίρνει θέση και κοιτάζει τον στόχο που έχει απέναντι. «Το σωστό είναι να μην σκέφτεσαι τίποτα. Αυτό μου λέει συνεχώς και ο προπονητής μου. Να έχω καθαρό μυαλό. Έπειτα δεν πρέπει να επηρεάζεσαι από το τι θα πούνε οι άλλοι για τη βολή που έριξες», είπε ο Πειραιώτης πρωταθλητής, ο οποίος συμπλήρωσε χαμογελώντας: «Γούρι, πάντως, δεν έχω. Δεν πιστεύω σ’ αυτά. Εάν είναι να βγει η επίδοση, θα βγει».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στους στόχους του για το μέλλον: «Σε πρώτη φάση ονειρεύομαι ένα χρυσό στο Παγκόσμιο, το οποίο δεν έχω καταφέρει ακόμη και στη συνέχεια να λάβω κάποτε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το σύνθετο τόξο που ρίχνω τώρα, δεν είναι ακόμη ολυμπιακό άθλημα. Σκέφτομαι να αλλάξω κατηγορία. Όλα περνούν από το μυαλό μου. Θα το προσπαθήσω και θα δω πού θα βγάλει. Η μετάβαση δεν είναι εύκολη. Υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Π.χ. στο ένα ρίχνεις στα 70 μέτρα και στο άλλο στα 50 μέτρα. Στο ένα έχει μεγεθυντικό φακό να σημαδέψεις, ενώ στο άλλο όχι. Όμως, πιστεύω ότι με αρκετή προπόνηση θα τα καταφέρω. Αν και στο ολυμπιακό τόξο θα είναι σαν να ξεκινώ από το μηδέν, θα δουλέψω σκληρά να το πετύχω».
ΠΗΓΗ

Υγ. Η σελίδα που φιλοξενεί τις ειδήσεις του Τοξοβόλου Πρωταθλητή, είναι ΕΔΩ!

***
Υγ.2 Ξημερώματα 5 Οκτώβρη, προσθέτω μια φωτογραφία της εφημερίδας, κάκιστη μεν, απαραίτητη, δε!


Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Της ημέρας

Σήμερα σκεφτόμουνα την ΓΝΩΣΗ και την ΕΜΠΕΙΡΙΑ.
Πολλά σκέφτηκα, να μην τα γράφω.
Στην τελευταία σκέψη, σχετικά μ' αυτά τα δυο, κατέληξα πως περισσότερο μπορεί να σε μπερδέψει η Γνώση (μέσω διαβάσματος, εννοείται), ενώ η Εμπειρία, (βάση ζωής), λιγουλάκι δύσκολο.

Να γράψω κι' αυτές τις φράσεις που με συγκίνησαν πολύ, μία της ημέρας και μία του πολύ παρελθόντος:

"Μόνο για σένα τό 'κανα"!

"Μετράς!"

Αξίζει να ζει κανείς, έστω κι αν τόσο σπάνια, ακούει τόσο Μεγάλες φράσεις!

Κάτσε - Νεροκολοκύθες






Κάτσε - Νεροκολοκύθες


Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Σεισμός στον Βόλο και δυνατούλης!

Πλαγιαστός. Με θόρυβο.
 Στις 3 και 08, 09, κάπου εκεί.
Το ρολόι κουζίνας έλεγε και :11, μα δεν έπιανα σήμα.
Εκτός δικτύου, έλεγε.
Για να μάθουμε...
Και διάβαζα για σεισμό του 1980!

...Κάτι συμπτώσεις...

Βάθος δεν είχε... νομίζω.
Επιφάνεια.

Ας είναι αυτή η εκτόνωση, γιατί... όταν σιγούν τα καντηλάκια... κάτι λένε.

***
Δεν έχει ενημέρωση στιγμής. Είχε κάνει και νωρίτερα. Μάλιστα!

Η γειτονιά αρχίζει και ακούγεται.

Μάλιστα. Δεν ήταν η ιδέα μου, σίγουρα! (3 και 39)

02-10-2016, 01:43, 2.3 R, 27 χλμ Βόρεια - Βορειοανατολικά της Ύδρας
02-10-2016, 01:04, 2.1 R, 23 χλμ Βόρεια - Βορειοδυτικά της Χαλκίδας
01-10-2016, 22:43, 2.1 R, 5 χλμ Νοτιοανατολικά του Βόλου