Τετάρτη, 11 Νοεμβρίου 2015
Η σκηνή με ένα από τα ομορφότερα τραγούδια... !
https://www.youtube.com/watch?v=EDCs5GCxso8
Η Αλίκη έλεγε ότι ήταν από τις αγαπημένες της ταινίες... Τα νειάτα... το ότι ήταν έγχρωμη... όλα αυτά μαζύ...
Συμφωνώ... κάτι ήξερε...
***
Υγ1. Την ανάρτηση την έκλεψα από την Λαμπρινή.
Επειδή την έννοια της λέξης "το δόλωμα", την συναντώ πολύ συχνά στην ζωή μου, (ειδικά, μετά την ίντερνετ εποχή), δεν θυμάμαι πια, λεπτομέρειες της ταινίας, αλλά την ίδια την λέξη, μαζί με την Αλίκη, σαν συνώνυμα.
Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, απ' το να σε χρησιμοποιούν για δόλωμα!
Αν δεν το ξέρεις και σε χρησιμοποιούν, είσαι μεν αθώος, αλλά και πιόνι, οπότε προκαλείς οίκτο, ακόμα και στον εχθρό!
Αν το ξέρεις, τότε, είσαι ο ήρωας κι ο πρωταγωνιστής της παρέας και γελάτε όλοι μαζί, με την καλή "ψαριά", εις βάρος του άλλου.
Είθε, να μην υπάρχουν δολώματα στην ζωή μας, κι αν ναι, ας είναι για καλό σκοπό, κι όχι για τον πόνο του άλλου!
Είθε κι εμείς τα ψαράκια, (οι άνθρωποι), να ψαχνόμαστε λίγο παραπάνω! Ο "μεζές", έτοιμος στο πιάτο μας, δεν έρχεται τυχαία.
Είναι θέμα "εκπαίδευσης" κι αυτό, το να καταλαβαίνεις τα δολώματα που σου φέρνουν οι άνθρωποι στην ζωή σου, γιατί, δεν τα φέρνει όλα η ζωή, όπως εμείς θέλουμε να νομίζουμε, γιατί μας βολεύει.
Υγ.2 Ευχαριστώ, Λαμπρινή που μού το θύμισες! Ήθελα κάποια στιγμή να το γράψω, ίσως να το έχω κάνει, κιόλας. Χάος τα μπλογκς μου, δεν το συζητώ!
Υγ3 Επί τη ευκαιρία, ξεφύλλισα αρκετά, σήμερα το μπλα μπλα σου και με συγκίνησε η τρυφερότητα και η αγνότητα της ψυχής σου!
Να είσαι καλά και γερή και να γράφεις!
Και να γράφεις περισσότερο!
Τό 'χεις, κι αυτό που έχει η ψυχή σου, είναι κάτι που λείπει σε πολλούς διάσημους συγγραφείς των ημερών μας.
Υγ.4 Έψαξα να διαλέξω άλλο τραγουδάκι της ταινίας, μα, αν και 14, κανένα δεν είχε εικόνα και λόγια.
Μ' αρέσει κι αυτό, εννοείται, το χεράκι σου!
Τό 'λεγε κι η μάννα μου, όταν λούζονταν κι άφηνε τα μακριά μαλλάκια της, κάτω, να στεγνώσουν.
Φιλιά δυο.
****
ΚΙ ΕΔΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ!
http://dhmotikomousikh.blogspot.gr/2011/11/3172011.html
****
ΚΙ ΕΔΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ!
http://dhmotikomousikh.blogspot.gr/2011/11/3172011.html
6 σχόλια:
https://www.youtube.com/watch?v=oZiB_1esZJc&list=PLi43e_K-LgzG3kjahxDnDeRLsNktzguK2&index=1
εδώ η λίστα με όλα τα τραγούδια απ' το δόλωμα
Η Βουγιουκλάκη (πολύ όμορφη ) είναι το δόλωμα. Ο Αλεξανδράκης κι ο Ηλιόπουλος την χρησιμοποιούν για να ελκύει ανθρώπους πλούσιους, για να παίζουν μαζύ τους χαρτιά και να τους κλέβουν. Στο τέλος της ταινίας, μένει με τον αγαπημένο της (Βουλγαρίδης- πανέμορφος- ) αφού καταλαβαίνουν οι αστυνομικοί ότι ήταν απλώς... δόλωμα...
συγκινητικό που η μητέρα σου σού το έλεγε... συγκινητικό...
θα διάλεγα (από τα τραγούδια ) το "τσιν τσιν"... εδώ με εικόνα... https://www.youtube.com/watch?v=supE2SfznBc
χίλια ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... !!! ... νασαι καλά
πέρασε η ώρα, ναι... επρεπε να απαντήσω... <3 μακια...
ΑΥΤΑ.. ΘΑ ΤΑ ΒΑΛΩ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ... ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ... ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΕΧΩ... ΟΣΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ...
"Υγ3 Επί τη ευκαιρία, ξεφύλλισα αρκετά, σήμερα το μπλα μπλα σου και με συγκίνησε η τρυφερότητα και η αγνότητα της ψυχής σου!
Να είσαι καλά και γερή και να γράφεις!
Και να γράφεις περισσότερο!
Τό 'χεις, κι αυτό που έχει η ψυχή σου, είναι κάτι που λείπει σε πολλούς διάσημους συγγραφείς των ημερών μας.
Υγ.4 Έψαξα να διαλέξω άλλο τραγουδάκι της ταινίας, μα, αν και 14, κανένα δεν είχε εικόνα και λόγια.
Μ' αρέσει κι αυτό, εννοείται, το χεράκι σου!
Τό 'λεγε κι η μάννα μου, όταν λούζονταν κι άφηνε τα μακριά μαλλάκια της, κάτω, να στεγνώσουν.
Φιλιά δυο."
ΟΣΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ... ;;;;
Γουάι;
Τα γιασεμιά θα διάλεγα. Το βρήκα το άλμπουμ, αλλά... ήταν ζούφιο!
Περίμενα, περίμενα, σε κάθε τραγούδι, μόνο σταθερή εικόνα και σκέτη μουσική.
Ε, δεν μπορούσα και να περιμένω μέχρι αύριο!
Το χόρευε κιόλας, Λαμπρινή! Ήταν πολύ χαμογελαστός άνθρωπος, εν αντιθέσει με μένα...
Ντιπ, δεν της έμοιασα!
Φιλάκια, γιατί περίμενες κι εσύ, κι εγώ γι' αλλού ξεκίνησα και βρέθηκα Δράκεια!
Πήγε πάλι, δυόμιση!
Ναι, κάτι θυμόμουνα απ' την ταινία. Ευχαριστώ για την ανάπτυξη! Αφού ζήσαν καλά αυτοί κι εμείς καλύτερα, όλα καλά!
Ναι, κι εγώ να θυμηθώ να φέρω τα εκεί!
Και του Αβραάμ, μαθέ!
<3<3
και θα σου έγραφα:
Ίσως επειδή έκοψα το κρασάκι. (Πρωτοχρονιά του 2002. Μέτρα χρόνια...) Εκείνη δεν το έκοψε, ποτέ!
Έλεγε και τσιν - τσιν, χωρίς να δει και την ταινία.
Έλεγε επίσης: "όπου βρεις φαί να κάθεσαι, όπου ξύλο να φεύγεις".
Κάτι που μού θύμισες πάλι, με το τσιν τσιν, που μ' έστειλες να δω!
Άντε και την "ξυπνήσαμε" απόψε και δεν είμαστε για τέτοια!
'όσο κρατήσει το μπλογκ" ... γιατί το ίντερνετ δεν είναι "τα γραπτά μένουν..."... Στο τσάκα - τσάκα... χάνεις το μπλογκ σου... Με τον Λάμπρο μού έτυχε δύο φορές, "έπαθα" δύο εγκεφαλικά!! (το ξαναβρήκα, βεβαίως... ευτυχώς)...
"Τα γιασεμιά"... δεν υπάρχουν λόγια, εκεί... μόνον μουσική...
Δεν τα είδα εγκαίρως, αν και κοιμήθηκα αργά , για να σου σχολιάσω... Ήμουν στην Lalio γι' αυτό...
Το χόρευε...ναι... (ίσως ωφείλεται αυτό ότι δούλευε πολύ... πάρα πολύ... )...
αλλά το χαμόγελο... α... εδώ σε αδικείς... Είσαι εκπληκτική όταν χαμογελάς!!! Λάμπεις!
Του Αβραάμ... τα είδα.. οκ...
Έχω κάνει ανάρτηση στον Λάμπρο... εκεί να δεις... "ξύπνημα..." http://dhmotikomousikh.blogspot.gr/2011/11/3172011.html
Με λίγα λόγια... τέτοια αστέρια... σπανίως βγαίνουν... ίσως βγούν άλλα, αλλά ποτέ σαν κι αυτήν... Ο Θεός να την αναπαύσει...
Αν δεν μένουν... λαμπρινή μου, τελικά (τα γραπτά του εδώ), χαθήκαμε από χέρι...
Σα να μην υπήρξα για μια δεκαετία...!
Ναι, όλοι είναι όμορφοι όταν χαμογελάνε, ειδικά, αν συμβαδίζει με το μέσα.
Η μάννα, προσωπικό και μεγάλο κεφάλαιο.
Η Αλίκη, μεγαλύτερο, για όλοΝ τον κόσμο. Όλοι μας έχουμε "κάτι" προσωπικό μαζί της.
Κι εγώ είχα δει αυτό το θεατρικό, μαζί με τα παιδιά. Πρέπει να σκαλίσω ημερολόγια όμως, για να θυμηθώ λεπτομέρειες.
Θυμάμαι περισσότερο τα παιδικά μου που είχα συλλογή φωτογραφιών της, κ.λ.π. που για μια έγχρωμη φωτογραφία της, έδινα "ακριβά" και σπάνια γραμματόσημα, ότι την αντέγραφα, χωρίς να το καταλάβω στην τσαχπινιά, κι ένας φωτογράφος (και όχι μόνο), έλεγε: "ΣΑΝ την Αλίκη"!
Σαν την Αλίκη όμως, άλλη δεν θα υπάρξει, οπότε, να μην την ξεχνάμε!
Μεγάλο Κεφάλαιο, "Εύγε" σου για το αφιέρωμα, σε δικό μου χρόνο θα το δω λεπτομερώς, γιατί "τρέχουν" άλλα.
Πολλά φιλιά, Καλημέρα μας!
Δημοσίευση σχολίου