Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Η αυγή - Γιώτα Σπανού - Στρατή, ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ

Η αυγή - Γιώτα Σπανού - Στρατή, 

ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ (βιβλίο)

Η αυγή

δεν άνοιξε τα μάτια της ακόμη.

Τα δικά μου δεν κλείνουν.

Δεν αντέχω ν' ακούσω ούτε την μικρή πυραλλίδα με την φουσκωμένη κόκκινη κοιλιά να τραγουδάει παθιασμένη ανάμεσα στους κοκκινόσπορους θάμνους του περιβολιού, για το πορφυρό ταίρι της.
Το κλάμα μου θα ταράξει τον ύπνο της απαραίτητης νύχτας, για άλλους...

Τραγωδία!

Το άλικο αίμα της ζωής χύθηκε αναίτια στο σχολικό προαύλιο, όπου ανέμελα ρουφούσε τα τιτιβίσματα των αγγέλων με τα αφίλητα χείλη του Έρωτα.

Σαν τα ψάρια, βγάζουμε το κεφάλι

για λίγες ανάσες στον ήλιο συνεχίζοντας

κάτω από την σκιά του θανάτου,

Κατερίνα μου.

(σελ. 12)

***
Κι εκείνη, άργησε πολύ να απαντήσει.
Δεν είχε λέξεις, περίμενε στιγμές, κι αυτές έτυχε να φωτογραφηθούν σήμερα, Δευτέρα (14-12-15).

"Αν ήμασταν κοντά, δεν θα φωτογράφιζα, Γιώτα μου..." σκεφτόταν, ενώ το ποτάμι, ο ήλιος και τα πουλιά, "κάτι έλεγαν", περισσότερο.

Η σελίδα της Γιώτας, είναι ΕΔΩ. 




































 

2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...τώρα, τί να πώ;

Κατερίνα μου, η Αυγή μας προσπέρασε... έστω και το απομεσήμερο, καλό είναι κι αυτό... (έτσι λέει ο Δημήτρης)

Χαίρομαι που με αγαπάς.

Φιλιά,
Υιώτα

Κυκλαμίνα είπε...

Ο ήλιος είναι για να γυρίζει, Γιώτα μου!...
Πάλι θα ξημερώσει, πάντα θα ξημερώνει!
Φιλιά και στους δυο!
Και στους υπόλοιπους, εννοείται!