Δημοσιεύτηκε στις 26 Οκτ 2015 Δυο τυχαίες ματιές - Κώστας Μπελμέζος
Στίχοι, μουσική, τραγούδι: Κώστας Μπελμέζος
Το τηλέφωνο χτύπησε και παρέλυσα.
Αυτό, μόνο.
Οι άνθρωποι δεν είναι ξεχασμένα βαγόνια, να παραμένουν σε ιδρύματα.
Ειδικά, ΑΥΤΟΙ οι Άνθρωποι!
Συγκλονισμένη.
"Γράφτηκε καλά, Κατερίνα;"
"Όχι, Κώστα, αλλά η Καλλιτεχνική "κραυγή" σου, γράφτηκε...
Υγ. Το σκότωσα τεχνικά, Κωστή, αλλά... κατοχυρώθηκε!
3 σχόλια:
3 προσπάθειες. Αδύνατον για τέταρτη, φθείρει.
Να μένει η ουσία.
Τί μέρα! Να γιορτάζει ο άντρας μου, τα τηλέφωνα να μην σταματούν, ο νεροχύτης γεμάτος, το φαγητό στον φούρνο να γκριλίζει... κι ένα τηλέφωνο του αγαπημένου μου Κουστή,για ειδικά "Χρόνια Πολλά", να τα σταματήσει όλα!
Στο πρώτο άκουσμα, έκλαιγα με μαύρο δάκρυ.
Κακή καταγραφή.
Στο δεύτερο, έτρεμα, ακόμα, απ' την συγκίνηση.
Στο τρίτο, περιμένοντας την βοήθεια του γυιου, έκανα χιλιόμετρα μέσα στο δωμάτιό του.
Βράδιασε, κι ακόμα είμαι εκεί. Όχι στο δωμάτιο, στο τραγουδισμένο παράπονο του Κώστα.
"Κάνε υπομονή, Κώστα και μην σταματάς να δημιουργείς!"
"Αυτό κάνω, Κατερίνα! Σού άρεσε; Με αγαπάνε εδώ, αλλά..."
"Κάνε υπομονή, Κωστή, Κουστή, Κωστάκη! Μπορείς! Αξίζεις!"
Να τον έχει ο Θεός, καλά, αυτόν τον άνθρωπο και να του δίνει δύναμη, κι άλλη, κι άλλη, κι ΑΛΛΗ!
Δε μπορεί! Κάποτε αυτός ο κόσμος, θ' αλλάξει Κωστή! Θ' αλλάξει!
γιού
Δημοσίευση σχολίου