Το είχα ξεχάσει! ΣΟΚ!

...Και περπατούσα... περπατούσα....
Με τα χέρια και τα μάτια, δηλαδή, αλλιώτικο "περπάτημα" αυτό, είναι από κείνο που κάθεσαι στην καρέκλα, κι όλος ο κόσμος τρέχει στην οθόνη σου, κάτι τέτοιο.

Κι ενώ "περπάταγα", κι ενώ πέρασα κι από άγριο "τεστ κοπώσεως" της ψυχολογίας, πέτυχα μια σελίδα σχετικά με το: "τι τρώω;"(https://www.titroo.gr/)

"Θα σού 'λεγα..." είπα από μέσα μου, τρεις οι κατσαρόλες για τους άντρες, ίσως φάω μακαρόνια με κιμά, ξανά, (να έχουμε να λες, κι ας λείπει η όρεξη), πήγα στην σελίδα, έχει και ημερολόγιο, μετράει κι όλας, θερμίδες, βιταμίνες, κ.λ.π. έχει και στόχους, μια χαρά!

Δώσε μου ημερολόγιο, κι ας είναι και για το φαί! Μπορεί εγώ να το βάζω στις προτεραιότητές μου, σαν τελευταίο, αν ήταν όμως πρώτο, ίσως να ήμουνα και καλύτερα, οπότε, ενδιαφέρον, ναι, και πολύ!

Δεν πρόλαβα να φύγω από κει, σα να σταμάτησε το μυαλό μου!

Ήθελα να δω, αν είναι κάποια γιορτή αύριο.

Το καντηλάκι μου... κάτι με έσπρωχνε προς τα κει.

Κι εκεί, δίπλα, σκοτάδια στο σαλόνι, το χέρι έπιασε μια ατζέντα.

Παλιά; Τί πείραζε; Οι μέρες αλλάζουν, όχι οι σταθερές γιορτές!
Κι εκεί, στο Φως της κουζίνας, σύνορα με του καντηλιού, του χωλ, του σαλονιού, έπαθα ΣΟΚ!

1η Οκτώβρίου Παναγίας Γοργοϋπηκόου!
Το είχα ξεχάσει!

11:57  Ήρθε ο άντρας μου!

Καληνύχτα μας!
Πού να σας πρωτοπαραπέμψω... Πού;
Μετά.

Υγ. Συγκλονισμένη! Χάος το άλλο μου blog, πού να βρω άκρη;
Βρήκα την ατζέντα του 2013, αυτή που έπιασε το χέρι μου, στα τυφλά, δηλαδή!
Εν ολίγοις, πριν 5 χρόνια, σώθηκα στον Περιφερειακό, κυριολεκτικά απ' την Παρουσία της, μεσημέρι, βράδυ.
Κάπου εκεί, τα γράφω, δεν έχει και πολύ σημασία, στο να σας αποδείξω.

Σημασία έχει να έχουμε την Βοήθειά της και να μας ΣΥΓΧΩΡΑ, συχνά.... ακόμα και όταν την ξεχνάμε... όπως εγώ, η αδικαιολόγητη!