Μεγάλη στιγμή

Μεγάλη στιγμή

Ο τίτλος με πήγε στο παρελθόν. (Βιάστηκε να μπει πρώτα.)

ΜΠΕΣΣΥ ΑΡΓΥΡΑΚΗ -- ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ 

Κάποτε άκουγα πολύ μουσική.

Από παιδί.

Και θέατρο, πολύ θέατρο.

Άνοιγα την πόρτα, πρώτα άπλωνα το χέρι και άνοιγα το ραδιόφωνο και μετά πατούσα το πόδι, μέσα στο σπίτι.

Ας είναι, πέρασε.

Ήρθε κάποια εποχή που η μουσική με έριχνε και την κατήργησα απ' την ζωή μου, ειδικά τον Πάριο!

Κι ύστερα, ήρθε ξανά η εποχή που ακούω μόνο, μουσική. Αναλόγως την στιγμή, πάει το είδος και η φωνή.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα:

****

Κουζίνα.

Τραπέζι.

Γιος τρώει μακαρίνια με κιμά,  μάνα πίνει καφέ, καπνίζει.

Παλιό πλησίασμα μάνας με γιο, ατέλειωτα μεγάλα παζλ.

Τάχα, "Βόηθα με, να το κάνω, δεν το βρίσκω..." για να είμαι κοντά σου, να σ' αφουγκράζομαι, να σου κάνω παρέα... εφόσον είσαι κλειστό παιδί.

Νοερό το συμπλήρωμα, ακούγεται μόνο από μεγάφωνα ψυχής και παρελθόντος.

Τότε, ο γιος, παιδί και μετά έφηβος.

Επί κουζίνας (επί σκηνής), γιος 30, μάνα 55. 

¨Γιε μου, άκου ένα καινούργιο τραγούδι!"

Το play δούλεψε κι ακούστηκε το "Αγνάντεψα", προηγούμενη ανάρτηση.

Κι ύστερα, ενώ η μάνα έκανε ότι κάτι έκανε, (αθόρυβα, όμως, στον νεροχύτι), η αντρική πια, φωνή, ακούστηκε να λέει:

"Αυτό το ξέρεις;"

"Ν' ακούσω..."

Ησυχία. Η μάνα ήθελε ν' "ακούσει" και ν' "ακούσει" καλά.

Το play πατήθηκε από κείνον:

και...

Το μικρό είναι κάτι - Ευγένιος Δερμιτάσογλου 

***

"Έλα παππού μου..." σκέφτηκε η μάνα και του χαμογέλασε.

"Το ξέρω. Δεν τον θυμάσαι τον Ευγένιο; Άρεσε ιδιαίτερα και στον μπαμπά, πέρ'σι. Έχει κι άλλα πολύ καλά τραγούδια!" 

Κι ύστερα, το κουμπί play πατήθηκε πολλές φορές και απ' τους δυο, μεσημεριάτικα...

Μάθημα μουσικής, ξανά.

Να κι η μάνα, στο "κοιμήσου ακόμα"... 

Σχόλια, άγραφτα.

"Πλησίασμα", μουσικό το παζλ, προ-υπήρξε, άλλωστε, πολύ πριν απ' τα καθ' εαυτού παζλ.

Τότε που η κιθάρα άρχισε να αραχνιάζει, τότε που η βραβευμένη αγορίστικη φωνούλα, αποφάσισε να κρυφτεί, αντί να βγει, έντονα στην εφηβεία.

Τρόμαξε απ' τα πολλά ριάλιτυ, τότε, σώπασε.

Σκαλίζει η μάνα, ένα σημαντικό κομμάτι παζλ που απ' την προσωπικότητα του γιου, έχει κρυφτεί.

Το ψάχνει και θέλει να το ψάξει μαζί του.

"Να σου πάρω μια καινούργια κιθάρα..." τον ρώτησε, παλιότερα.

"Όχι..." απάντησε τότε. "Αν κάποτε... θα πάρω πιάνο", της απάντησε τελευταίως.

"Αφού δεν χωράει... να πάρεις αρμόνιο. Να κάνεις μαθήματα..." είπε η μάνα, σήμερα.

"Στο μέλλον. Δεν έχω χρόνο..."

 

"Άτιμο, κρυμμένο κομμάτι του παζλ!

Πού θα μου πας, θα σε βρω!..."

σιωπούσαν τα μεγάφωνα στο μπαλκόνι, χαιρετώντας τον, κι εκείνος έβαλε το κράνος, καβάλησε το μηχανάκι, να φύγει για το παρόν του.

Μια γατούλα νιαούριξε, το "σήμερα" στο τελευταίο πάτημα του play της μάνας, έφτανε στο τέλος του.

Ναι, ο Ευγένιος έφτασε πάλι στ' αυτιά του.

Αφορμή τα ηφαίστεια...

Δεν το ήξερε, το έμαθε. 

Το τραγούδι θα του μάθει να το διαχείριζεται κι έτσι...

Πρέπει.

Σήμερα - Ευγένιος Δερμιτάσογλου 

Υγ. Μεγάλη στιγμή;

Ναι, γιατί μεγάλη είναι η κάθε στιγμή επικοινωνίας της μάνας με τα παιδιά της.

Συμβαίνει στο θέατρο, πολλάκις και στην ζωή.