Πριν από καιρό είχα αναρτήσει μερικά ερωτικά ποιήματα του Nikos Lazaris
που είχα πάρει από τον τοίχο του. Αναρτώ λοιπόν μερικά ακόμα για το
βράδυ αυτό, δύσκολο βράδυ, που μόνο η καλή ποίηση παρηγορεί.
από την συλλογή ΕΡΩΤΟΓΡΑΦΗΜΑ (1981)
ιε'
Σε κοιτώ από το πλάι-φυσάει.
Η νύχτα μας μετατοπίζει
σε άλλα σχήματα, σε άλλες εποχές,
με διαφορετικά υλικά
εγγράφεται τώρα ο ήχος μας.
Κυλιόμαστε σε μια σκοτεινή
ακρογιαλιά- χώρα θανάτου.
Μέσα από τα ρούχα μας περνούν
οι παγεροί διαβάτες.
.
και από την συλλογή ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΒΙΑΣΤΙΚΑ (1985)
από την συλλογή ΕΡΩΤΟΓΡΑΦΗΜΑ (1981)
ιε'
Σε κοιτώ από το πλάι-φυσάει.
Η νύχτα μας μετατοπίζει
σε άλλα σχήματα, σε άλλες εποχές,
με διαφορετικά υλικά
εγγράφεται τώρα ο ήχος μας.
Κυλιόμαστε σε μια σκοτεινή
ακρογιαλιά- χώρα θανάτου.
Μέσα από τα ρούχα μας περνούν
οι παγεροί διαβάτες.
.
και από την συλλογή ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΒΙΑΣΤΙΚΑ (1985)
ΟΡΘΙΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΟΘΟΝΗ
Δεν είμαστε εμείς μες στην εικόνα,
δεν είναι το άνθος μας αυτό,
η βροχή, η αγωνία μας
το σώμα μας δεν είναι, το στόμα,
τ' αγαπημένα μέλη, τα μαλλιά,
οι πράξεις μας μετέωρες
σαν εξαπτέρυγα, σε κάποια,
μουσκεμένη αυγή∙
όρθιο το προάστιο, υγρό τώρα
μας αποχαιρετά,
καληνύχτα μακρινή, ανώνυμη πλατεία,
καληνύχτα πάρκο, οίστρε του έρωτα,
ήθος μιας άλλης μοναξιάς, καληνύχτα,
δεν είμαστε εμείς μες στην εικόνα
όχι δεν είμαστε
ΝΙΚΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ
Δεν είμαστε εμείς μες στην εικόνα,
δεν είναι το άνθος μας αυτό,
η βροχή, η αγωνία μας
το σώμα μας δεν είναι, το στόμα,
τ' αγαπημένα μέλη, τα μαλλιά,
οι πράξεις μας μετέωρες
σαν εξαπτέρυγα, σε κάποια,
μουσκεμένη αυγή∙
όρθιο το προάστιο, υγρό τώρα
μας αποχαιρετά,
καληνύχτα μακρινή, ανώνυμη πλατεία,
καληνύχτα πάρκο, οίστρε του έρωτα,
ήθος μιας άλλης μοναξιάς, καληνύχτα,
δεν είμαστε εμείς μες στην εικόνα
όχι δεν είμαστε
ΝΙΚΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου