Την πηδήξαμε;

Μια παρέα, πίνοντας τα τσιπουράκια της, συζητά:
"Ώ, ρε, φίλε, την πηδήξαμε!..."
Η Κ. στάθηκε λίγο στην φράση, γιατί δεν την περίμενε να "πέσει" στο τραπέζι, πάνω στο θέμα της συζήτησης. Ήταν σοβαρό, δεν χωρούσε πηδήματα.
Ο Χ. είδε το ξάφνιασμα που φαίνονταν στο βλέμμα της.
"Ξέρεις από πού προήλθε η φράση, Κ;
"Όχι. Εννοώ την έννοια της. Κάπου κοντά στο: "την γλυτώσαμε".
"Να σου πω. Μού την είπε ένας παππούς που είχε έρθει από την Πόλη, πριν πολλά - πολλά χρόνια.
Εκείνα τα χρόνια οι γυναίκες δεν ήταν εύκολες, όπως είναι σήμερα και οι άντρες πήγαιναν πολύ στις τατάνες... Κυκλοφορούσε πολλή αρρώστεια, όμως, ότι ήθελες: σύφιλη, βλεννόρροια, βάλε. Πολλοί άντρες κόλλαγαν, κι έπρεπε να ξέρουν που πάνε... Έτσι, βρήκαν την λύση. Ξέρεις τι κάνανε;"
" Έβαζαν προφυλακτικό. Τί άλλο;"

 

Τότε, τον είδε να πιάνει το λεμονάκι που ήταν στο πιάτο που συνόδευε τις γυαλιστερές του μεζέ.

Το πήρε στο χέρι του, το έστιψε και κουνήθηκαν δυο γυαλιστερές που έτσουξαν.

"Είναι ζωντανές! Φάτες, άφοβα!" είπε ο Δ. (Αυτό είναι το τεστ για τις γυαλιστερές. Πρέπει να κουνηθούν, αλλιώς είναι ψόφιες, άρα, μπαγιάτικες, ίσως και επικίνδυνες.) 

Ο Χ. ρουφηξε μία και συνέχισε:

"Δε θα το πιστέψεις, ρε, Χ, αλλά παίρναμε μαζί μας λεμόνια, το στίβαμε πάνω τους...., κι αν αυτές έτσουζαν και ξύνονταν, φεύγαμε μακριά... Έτσι γλυτώναμε! Αν δεν έτσουζαν... και μέναμε... γυρίζαμε χαρούμενοι και λέγαμε στους άλλους: Είμασταν τυχεροί! Την πηδήξαμε! Έτσι έμεινε η φράση στην Ιστορία." 

Η Κ. έκπληκτη με την σοφία του λαού : "Χρήσιμο, Χ! θα το γράψω! Για την Ιστορία, πρέπει! Τουλάχιστον, να μείνει η κι αυτή η χρήσιμη αντιμικροβιακή χρήση του λεμονιού! Ζούμε πάλι δύσκολες εποχές!"

...Κι ύστερα, γέλασε η παρέα, κι ήταν ωραία... 

Γιατί είναι ωραία, να γελάει όλη μαζί η παρέα, αλλά και οι παραπέρα... (εσείς) όταν διαβάσετε, και μάθετε, γιατί γέλαγε η παρέα.

(Δεν ήταν εις βάρος κανενός, αλλά προς κοινήν ωφέλειαν. Κ. Δ.Σ.Π.)

Δημήτρης Μητροπάνος

Τα Λαδάδικα και τα Κόκκινα τα μπλουζ

Πάντα γελαστοί, ποτέ γελασμένοι!