Πάω, ξαναπάω στου Αλέξανδρου, δεν βρίσκω απάντηση, έχει συνεχόμενες εκδηλώσεις αυτές τις μέρες και μεγάλες ευθύνες, οπότε, δεν έχω νέο υλικό. ( κλεμμένο)
Αν έχει ένα Καλό ο Βόλος, είναι ότι έχει πολύ πλούσιο πολιτισμό, κι αυτό είναι μεγάλη ελπίδα για το παρόν και το μέλλον της πόλης και γενικότερα.
Επανέρχομαι σ' αυτή την εκδήλωση γιατί ξέρω πως είναι σε εκκρεμότητα από πολλές απόψεις και δεν της πρέπει, αλίμονο!
(Θα συνεχίσω παρακάτω, μια και τα έφερα. Έμαθα να ζω αποδεικνύοντας, δε μπορώ να το κόψω το κουσούρι...)
Αν έχει ένα Καλό ο Βόλος, είναι ότι έχει πολύ πλούσιο πολιτισμό, κι αυτό είναι μεγάλη ελπίδα για το παρόν και το μέλλον της πόλης και γενικότερα.
Επανέρχομαι σ' αυτή την εκδήλωση γιατί ξέρω πως είναι σε εκκρεμότητα από πολλές απόψεις και δεν της πρέπει, αλίμονο!
(Θα συνεχίσω παρακάτω, μια και τα έφερα. Έμαθα να ζω αποδεικνύοντας, δε μπορώ να το κόψω το κουσούρι...)
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Αλέξανδρε, δώσε και το πρόγραμμα, γιατί απ' τα μέιλ δεν μπορώ να το αντιγράψω, δεν κατέχω. (Αν μπορείς!)
****
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΠΑΝΙΑΡΗΣ κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Την
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, στις 6.30 το απόγευμα , στο Πολιτιστικό Κέντρο
Νέας Ιωνίας πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα και πληρέστατη ως
προς το…
youtube.com
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Αλέξανδρε!
Περίμενα να βρω από σένα υλικό, αλλά έτσι που τρέχεις... Για ενθύμιο,
καλό είναι! Συγχαρητήρια θερμά και Καλή συνέχεια στο έργο σας!
****
Η ανάρτηση που έκανα για την εκδήλωση είναι ΕΔΩ
***
Εκείνη τη μέρα, Παρασκευή, ήταν μια κακή μου μέρα. Μέχρι το μεσημέρι έλειπα απ' το σπίτι και τ' απόγευμα, όταν πλησίαζε η ώρα της εκδήλωσης, το πάλαιψα πολύ με σώμα και ψυχή και είπα: "θα πάω, πρέπει".
Σε βιβλιοπαρουσιάσεις έχω πάει άπειρες φορές, καθώς και σε εκθέσεις, και άλλες εκδηλώσεις, όπως έχω χάσει ακόμα πιο άπειρες... αλλά, μία παραπάνω, δεν έγινε τίποτα, έλεγε ο δεύτερός μου εαυτός, ο εξαντλημένος...
Πάλη γερή και την τελευταία στιγμή, πήγα, αφού βρέθηκε και αυτοκίνητο για το "πήγαινε".
Έπρεπε να πάω, όχι τόσο για τα καράβια μου, τους ναυτικούς μου, τις θάλασσες, που τόσο αγαπώ, όχι γιατί θα έβλεπα, θα μάθαινα, κ.λ.π. αλλά, γιατί ένιωσα πως ήταν η μόνη μου ευκαιρία να δω και ν' ακούσω τον "λόγο" του Μανώλη Γκαγκάκη, κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει, γιατί άργησα πολύ να τον γνωρίσω, τόσο το έργο του, όσο και τον ίδιο.
Συνάμα, ένιωσα πως είχα κάποια υποχρέωση αναμετάδοσης στην Μαμά Πατρίδα, να καμαρώσει δυο αξιόλογες Ζαγοριανές προσωπικότητες που θα βρίσκονταν εκεί και θα ήταν ομιλητές. (νεότερος ο Κωνσταντίνος Καπανιάρης και γηραιότερος ο Μανώλης Γκαγκάκης).
Δεν ήμουνα έτοιμη, δεν είχα μπαταρίες, κάρτες, τελείως ανέτοιμη.
Πατούσα κουμπιά στην μηχανή και προσευχόμουνα, "κάτι" να κρατήσει...
Θα ήθελα να τα είχα "κρατήσει", όλα!
Ήταν πολύ σοβαρά, ΟΛΑ όσα ακούστηκαν!
Μέχρι εκεί, που άκουσα και είδα.
Έψαξα γύρω, λυπάμαι που δεν βρίσκω αλλονών ενθύμια.
Εδώ, λυπάμαι, πάντα που δεν υπάρχουν εθελοντές δημοσιογράφοι...
Αυτό το θέμα, ναι, με πονάει.
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ευκαιρία να πηγαίνουν στις εκδηλώσεις, ακόμα κι αν είναι δωρεάν.
Κάτι πρέπει να γίνει γι' αυτό, δεν ξέρω.
Κάποιες εκδηλώσεις δεν είναι το πάρτυ του φίλου μου, θα κάνουμε κι αύριο...
Κάποιες εκδηλώσεις πρέπει να μένουν στην Ιστορία, για την ίδια την Ιστορία.
Ποτέ δεν κράτησα ενθύμια για να φανώ ότι κάνω "κάτι". Πάντα να κρατήσω "κάτι" προσπαθώ, είθε να με καταλάβετε, κάποτε!
Πολυλογώ...
Πρώτη φορά είδα τόσους άνδρες σε μια εκδήλωση!
Χάρηκα! Μύριζαν θάλασσα! Γνώρισα και πολλούς γνωστούς, αλλά κάθισα αθόρυβα σε μια γωνίτσα, γι' αυτό και δεν φαίνονται πρόσωπα στην μηχανή μου!
Υπήρχαν άλλωστε, τόσες!
Για τον Γιώργο Καφενταράκη, δεν ήξερα πολλά πράγματα, ευκαιρία ήταν να μάθω.
Άλλος ένας αξιόλογος άνθρωπος που δεν ήξερα, μα και δεν τελειώνουν!
Ευτυχώς, για όλο τον κόσμο, παντού υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι με πολλά ή ένα ταλέντο!
Ότι μαθαίνεις, Καλό είναι, μα όχι τύψεις, πια, δεν νιώθω!
Δεν πρόλαβα να μάθω, ούτε τον εαυτό μου!
Δεν του έδωσα ποτέ την ευκαιρία να εκφραστεί, όταν ήθελε, τον τιμώρησα. Ήθελα να δω τους άλλους, να μάθω, να διορθωθώ, να γίνω καλύτερη.
Έπεσα στην παγίδα.
Όσο μπορώ, το κάνω ακόμα, χωρίς άγχος, όμως.
Έχω στίβες βιβλίων που τα κοιτάζω και με κοιτάζουν, λόγω κακής εποχής, όχι γιατί δεν αξίζουν τα βιβλία ή οι συγγραφείς τους!
Μόνο αυτά ξέρουν, αν τ' αγάπησα και τι έχασα γι' αυτά, μού αρκεί.
...Πήγε 2!
Νιώθω ότι "χρωστάω" στον Γιώργο Καφενταράκη, δεν ξέρω όμως, πότε θα ξοφλήσω.
Ας με συγχωρήσει.
Στην google που έψαξα και βοηθιέμαι, συνήθως, δεν διαφωτίστηκα, προτίμησα να μην φέρω κρίσεις άλλων ή παλιό υλικό.
Είναι απ' τις λίγες φορές που μετάνιωσα που δεν πήρα το βιβλίο, αλλά πάλι... αυτή την εποχή, άλλο ένα στην στίβα, δεν ήθελα.
"Άκουσα", είδα τα θέματά του και την ομιλία του Κώστα Καπανιάρη, "Εύγε" του!
Τα ναυάγια με τελείωσαν εκείνο το βράδυ, όπως και η ομιλία του Μανώλη Γκαγκάκη.
...Τελικά, δεν ήταν σεβαστή η ηλικία του, δεν ήταν αλησμόνητη και Τιμή για μένα, μια συνάντησή μας, κάποτε, ήταν ΟΛΗ η ζωή του αξιοσέβαστη και προς μίμηση...!
Ήθελα να μείνω, να του σφίξω χέρια, πόδια, μα προτίμησα να φύγω, έστω και με τα πόδια, έστω και με ψιλοβροχούλα.
Η εκδήλωση θα αργούσε, κόσμος πολύς, γνωστοί και αξιόλογοι και σεβαστοί πολλοί άνθρωποι, βάση της μέρας μου... δεν "έδενα" με το περιβάλλον, μια άλλη φορά.
Οι γνωστοί μου ξέρουν ότι τους αγαπώ και οι αξιόλογοι έχουν σταθερά τα "Εύγε" μου! Τους εύχομαι τα καλύτερα, ποτέ δεν ζήλεψα τα της Τέχνης, υποκλίνομαι με χίλιους τρόπους, ορατούς και αοράτους.
Αυτά, γιατί περνάει η ώρα.
Ευκαιρία να πω, άλλο ένα παράπονό μου, απ' το Φεις.
Σκοτώθηκα να κάνω εγκαίρως τα βιντεάκια, να τα δει η Πατρίδα, κι ούτε που στάθηκε κανείς...
Αυτό το έρ'μο το like, αν ήξεραν που έπρεπε να το δίνουν και τι σημαίνει...
Ας είναι.
Καταλαβαίνω απόλυτα τον Μανώλη Γκαγκάκη, πόσο μόνος ήταν στους αγώνες του.
Κι αυτό με λυπεί, αφάνταστα.
Συγκινήθηκα αφάνταστα που μια συμμαθήτριά μου, αλλά και φίλη ψυχής (όχι βόλτας) στάθηκε στον λόγο του και τον πρόβαλε και στην σελίδα της!
Η Λίτσα Σχίζα τον ξέρει και ώς Άνθρωπο, γι' αυτό και ενδιαφέρθηκε.
Έτσι, χάρη σ' εκείνη, θα το δουν στο χωριό και θα καμαρώσουν - ίσως - έναν Άνθρωπο σπάνιο στην σημερινή Ιστορία της Ζαγοράς, και....
.... και αποκτήσουμε λιμάνι στο Χορευτό και ψάρια και "καθαρή" θάλασσα!
*****
Η ανάρτηση που έκανα για την εκδήλωση είναι ΕΔΩ
***
Εκείνη τη μέρα, Παρασκευή, ήταν μια κακή μου μέρα. Μέχρι το μεσημέρι έλειπα απ' το σπίτι και τ' απόγευμα, όταν πλησίαζε η ώρα της εκδήλωσης, το πάλαιψα πολύ με σώμα και ψυχή και είπα: "θα πάω, πρέπει".
Σε βιβλιοπαρουσιάσεις έχω πάει άπειρες φορές, καθώς και σε εκθέσεις, και άλλες εκδηλώσεις, όπως έχω χάσει ακόμα πιο άπειρες... αλλά, μία παραπάνω, δεν έγινε τίποτα, έλεγε ο δεύτερός μου εαυτός, ο εξαντλημένος...
Πάλη γερή και την τελευταία στιγμή, πήγα, αφού βρέθηκε και αυτοκίνητο για το "πήγαινε".
Έπρεπε να πάω, όχι τόσο για τα καράβια μου, τους ναυτικούς μου, τις θάλασσες, που τόσο αγαπώ, όχι γιατί θα έβλεπα, θα μάθαινα, κ.λ.π. αλλά, γιατί ένιωσα πως ήταν η μόνη μου ευκαιρία να δω και ν' ακούσω τον "λόγο" του Μανώλη Γκαγκάκη, κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει, γιατί άργησα πολύ να τον γνωρίσω, τόσο το έργο του, όσο και τον ίδιο.
Συνάμα, ένιωσα πως είχα κάποια υποχρέωση αναμετάδοσης στην Μαμά Πατρίδα, να καμαρώσει δυο αξιόλογες Ζαγοριανές προσωπικότητες που θα βρίσκονταν εκεί και θα ήταν ομιλητές. (νεότερος ο Κωνσταντίνος Καπανιάρης και γηραιότερος ο Μανώλης Γκαγκάκης).
Δεν ήμουνα έτοιμη, δεν είχα μπαταρίες, κάρτες, τελείως ανέτοιμη.
Πατούσα κουμπιά στην μηχανή και προσευχόμουνα, "κάτι" να κρατήσει...
Θα ήθελα να τα είχα "κρατήσει", όλα!
Ήταν πολύ σοβαρά, ΟΛΑ όσα ακούστηκαν!
Μέχρι εκεί, που άκουσα και είδα.
Έψαξα γύρω, λυπάμαι που δεν βρίσκω αλλονών ενθύμια.
Εδώ, λυπάμαι, πάντα που δεν υπάρχουν εθελοντές δημοσιογράφοι...
Αυτό το θέμα, ναι, με πονάει.
Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ευκαιρία να πηγαίνουν στις εκδηλώσεις, ακόμα κι αν είναι δωρεάν.
Κάτι πρέπει να γίνει γι' αυτό, δεν ξέρω.
Κάποιες εκδηλώσεις δεν είναι το πάρτυ του φίλου μου, θα κάνουμε κι αύριο...
Κάποιες εκδηλώσεις πρέπει να μένουν στην Ιστορία, για την ίδια την Ιστορία.
Ποτέ δεν κράτησα ενθύμια για να φανώ ότι κάνω "κάτι". Πάντα να κρατήσω "κάτι" προσπαθώ, είθε να με καταλάβετε, κάποτε!
Πολυλογώ...
Πρώτη φορά είδα τόσους άνδρες σε μια εκδήλωση!
Χάρηκα! Μύριζαν θάλασσα! Γνώρισα και πολλούς γνωστούς, αλλά κάθισα αθόρυβα σε μια γωνίτσα, γι' αυτό και δεν φαίνονται πρόσωπα στην μηχανή μου!
Υπήρχαν άλλωστε, τόσες!
Για τον Γιώργο Καφενταράκη, δεν ήξερα πολλά πράγματα, ευκαιρία ήταν να μάθω.
Άλλος ένας αξιόλογος άνθρωπος που δεν ήξερα, μα και δεν τελειώνουν!
Ευτυχώς, για όλο τον κόσμο, παντού υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι με πολλά ή ένα ταλέντο!
Ότι μαθαίνεις, Καλό είναι, μα όχι τύψεις, πια, δεν νιώθω!
Δεν πρόλαβα να μάθω, ούτε τον εαυτό μου!
Δεν του έδωσα ποτέ την ευκαιρία να εκφραστεί, όταν ήθελε, τον τιμώρησα. Ήθελα να δω τους άλλους, να μάθω, να διορθωθώ, να γίνω καλύτερη.
Έπεσα στην παγίδα.
Όσο μπορώ, το κάνω ακόμα, χωρίς άγχος, όμως.
Έχω στίβες βιβλίων που τα κοιτάζω και με κοιτάζουν, λόγω κακής εποχής, όχι γιατί δεν αξίζουν τα βιβλία ή οι συγγραφείς τους!
Μόνο αυτά ξέρουν, αν τ' αγάπησα και τι έχασα γι' αυτά, μού αρκεί.
...Πήγε 2!
Νιώθω ότι "χρωστάω" στον Γιώργο Καφενταράκη, δεν ξέρω όμως, πότε θα ξοφλήσω.
Ας με συγχωρήσει.
Στην google που έψαξα και βοηθιέμαι, συνήθως, δεν διαφωτίστηκα, προτίμησα να μην φέρω κρίσεις άλλων ή παλιό υλικό.
Είναι απ' τις λίγες φορές που μετάνιωσα που δεν πήρα το βιβλίο, αλλά πάλι... αυτή την εποχή, άλλο ένα στην στίβα, δεν ήθελα.
"Άκουσα", είδα τα θέματά του και την ομιλία του Κώστα Καπανιάρη, "Εύγε" του!
Τα ναυάγια με τελείωσαν εκείνο το βράδυ, όπως και η ομιλία του Μανώλη Γκαγκάκη.
...Τελικά, δεν ήταν σεβαστή η ηλικία του, δεν ήταν αλησμόνητη και Τιμή για μένα, μια συνάντησή μας, κάποτε, ήταν ΟΛΗ η ζωή του αξιοσέβαστη και προς μίμηση...!
Ήθελα να μείνω, να του σφίξω χέρια, πόδια, μα προτίμησα να φύγω, έστω και με τα πόδια, έστω και με ψιλοβροχούλα.
Η εκδήλωση θα αργούσε, κόσμος πολύς, γνωστοί και αξιόλογοι και σεβαστοί πολλοί άνθρωποι, βάση της μέρας μου... δεν "έδενα" με το περιβάλλον, μια άλλη φορά.
Οι γνωστοί μου ξέρουν ότι τους αγαπώ και οι αξιόλογοι έχουν σταθερά τα "Εύγε" μου! Τους εύχομαι τα καλύτερα, ποτέ δεν ζήλεψα τα της Τέχνης, υποκλίνομαι με χίλιους τρόπους, ορατούς και αοράτους.
Αυτά, γιατί περνάει η ώρα.
Ευκαιρία να πω, άλλο ένα παράπονό μου, απ' το Φεις.
Σκοτώθηκα να κάνω εγκαίρως τα βιντεάκια, να τα δει η Πατρίδα, κι ούτε που στάθηκε κανείς...
Αυτό το έρ'μο το like, αν ήξεραν που έπρεπε να το δίνουν και τι σημαίνει...
Ας είναι.
Καταλαβαίνω απόλυτα τον Μανώλη Γκαγκάκη, πόσο μόνος ήταν στους αγώνες του.
Κι αυτό με λυπεί, αφάνταστα.
Συγκινήθηκα αφάνταστα που μια συμμαθήτριά μου, αλλά και φίλη ψυχής (όχι βόλτας) στάθηκε στον λόγο του και τον πρόβαλε και στην σελίδα της!
Η Λίτσα Σχίζα τον ξέρει και ώς Άνθρωπο, γι' αυτό και ενδιαφέρθηκε.
Έτσι, χάρη σ' εκείνη, θα το δουν στο χωριό και θα καμαρώσουν - ίσως - έναν Άνθρωπο σπάνιο στην σημερινή Ιστορία της Ζαγοράς, και....
.... και αποκτήσουμε λιμάνι στο Χορευτό και ψάρια και "καθαρή" θάλασσα!
ΜΑΝΩΛΗΣ
ΓΚΑΓΚΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΡΕΥΤΟ ΖΑΓΟΡΑΣ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!!!!!!!!!!!!! ΑΛΛΑ ΟΙ ΝΕΟΙ ΖΑΓΟΡΙΑΝΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΤΙΜΗΣΑΝΕ
ΠΟΤΕ!!!!!!!!!! ΚΡΙΜΑ!!!!!!!!!!!!!
Την
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, στις 6.30 το απόγευμα , στο Πολιτιστικό Κέντρο
Νέας Ιωνίας πραγματοποιήθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα και πληρέστατη ως
προς το…
youtube.com
Aikaterina Kyklaminou Λίτσα,
δεν τον ήξερα ώς άνθρωπο, τον Μανώλη Γκαγκάκη. Ήσουνα η αφορμή να τον
γνωρίσω λίγο περισσότερο και να τον θαυμάσω για το ήθος του. Συνάμα αυτή
η εκδήλωση ήταν η ευκαιρία να μάθω γι' αυτόν, ακόμα περισσότερα και να
συγκλονιστώ που η Ζαγορά έβγαλε
έναν τέτοιον Άνθρωπο! Να είναι καλά, εκείνος, όσο κι εσύ! Όσο για την
Ζαγορά, τους νέους της ή τους μεγάλους, δεν μπορώ να ξέρω, δεν ζω εκεί,
ξέρω όμως πως Άνθρωποι σαν τον Γκαγκάκη, δεν νοιάζονται ιδιαίτερα για
τις τιμές, οπότε, ας ακούμε τουλάχιστον τον λόγο του και ας μαθαίνουμε
απ' τις πράξεις του. Να είσαι καλά για την αναμετάδοση! Στην σελίδα μου,
δεν το είδε κανένας! Χάρηκα, δεν φαντάζεσαι πόσο! Έχεις κούτελο, "Εύγε"
σου! emoticon heart
Αυτά εν πολλοίς, δυστυχώς!
Εξ ού και η τιμωρία, μέχρι να μάθω να γράφω σε χαϊκού, την ουσία.
Τα χαϊκού όμως, δεν δίνουν εξηγήσεις, δεν καλύπτομαι, οπότε, θα μείνω μαθήτρια.
Μ' αρέσει ή αλλιώς like από μένα για μένα.
***
Υγ. Τα bloggs αυτό το καλό ή κακό, έχουν.
Γράφεις επί προσωπικού, κι όποιος θέλει σε διαβάζει και μαθαίνει κάτι απ' τις σκέψεις σου ή απ' την ζωή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου