Το
αποφάσισα! Τα παράπονα ωφελούν σοβαρά τη φιλία! Σε αφυπνίζουν εν
μέρει... για τυχόν παραλείψεις που σου ξέφυγαν. Γιατί ...παράπονα που
δεν εισπράττεις, είναι αυτά που θα σου λείψουν. Οπότε? Αγάπα το φίλο
σου, με τα παράπονά του... emoticon smile [Απ τα κουσούρια, προτιμότερα...]
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Και
τα παράπονα και οι παρατηρήσεις, Λυδία μου, αν δεν γίνουν από φίλο,
τότε, δεν είναι φίλος! Ο φίλος που σ' αγαπάει σε διορθώνει και θέλει το
καλό σου! Βιαστικά φιλιά!
Λυδία Βαρσαμίδου Αρκεί να μην είναι συνεχόμενες Κατερίνα μου οι παρατηρήσεις...Κουράζουν...
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Εννοείται, ότι αν είναι πράγματι φίλος, θα ξέρεις και τον τρόπο να τα πεις!
Λυδία Βαρσαμίδου Ναι...αλλά
υπάρχουν φορές που βαρυέμαι ν ακολουθήσω τεχνικές, και το ξεφουρνίζω
χωρίς πολλά γαρνιρίσματα. Ο πραγματικός φίλος που σε ξέρει και σ
αγαπάει, θα σε καταλάβει ...έτσι κι αλλιώς...
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Συμφωνώ!
Στην λέξη διαφοροποιούμαι. Αντί "τεχνικές", στιγμές. Ανάλογα την
στιγμή, γίνεσαι ή χαιδευτικός ή χαστουκικός! Τί μού θύμισες, κι είσαι
καλή παρέα και το ξέρω, αλλά, να μην αρχίσω να γράφω. Πάντως, μ' έκανες
και γέλασα και μπήκα βαριά κι ασήκωτη και χωρίς μουσική, απόψε!
καταπίεση!
Λυδία Βαρσαμίδου ''Χαστουκικός''....αυτό μ άρεσε περισσότερο! Έτσι...για εκτόνωση! χαχα
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Άντε,
να το γράψω, τσάκα - τσάκα. Πριν τα 19, είχα έναν φίλο, κολλητό. Μέθυσα
σ' ένα πάρτυ και του ζήτησα την βοήθειά του. Βγήκαμε έξω και του λέω:
"Χτύπα!" Κόκαλο εκείνος, είχε μάθει να με παρηγορεί. Φώναζα, "χτύπα, ρε!
Τί φίλος είσαι;" Κι αρχίζει! Δώσε! Κι
άλλο, ρε, κι άλλο! Μιλάμε, συνήλθα! Ε, μα, τί φίλος ήταν; Μετά,
χαθήκαμε. Δεν τον έχω ξεχάσει όμως, ούτε εκείνος! Εγώ βάραγα με λέξεις
και τον συνέφερνα, στα δικά προβλήματα με την κοπέλα του, εκείνος, μη
δυναμικός, έγινε κατόπιν, δικής μου παραγγελίας! Ο φίλος την κάθε
συγκεκριμένη στιγμή που είναι στην ζωή σου, πρέπει να είναι και
χρήσιμος! Να αφήσει ίχνη καλού περάσματος, όταν φύγει! Αλλιώς....!
Πέρασαν φίλοι απ' την ζωή μας...! Μα, πού έχω τις παλιές ατζέτες μου!
Όλες λιωμένες... Αχρείαστες, ξεθώριασαν! Θυμάμαι απ' έξω, όμως,
μετρημένα τηλέφωνα, κι εύκολα ξέρω που θα τους βρω και θα με βρούν! emoticon heart κατερίνα!
Λυδία Βαρσαμίδου Mα
κι εσύ βρε Κατερίνα μου? Μαζόχα εντελώς! Διέθεσες τον εαυτό σου για
πρακτική εξάσκηση? Δεν του έδινες γάντια του μποξ να κοπανιέται?
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Προκειμένου
να γίνω ρεζίλι, αφού παραπατούσα, ποιός ξέρει; (Μπορεί να είχε πέσει
και στάχτη τσιγάρου από κάποιον! Πάρτυ ήταν αυτό!) Εννοείται ότι πήγα
και βράχηκα με νερό, ήπια, δε θυμάμαι λεπτομέρειες, τα χαστούκια όμως,
λόγω κι ότι ήμουνα στεναχωρεμένη
(προκειμένου να παραφερθώ, δεν ξέρω πως μού βγήκε!) 4 έχω φάει σ' όλη
μου την ζωή. Δυο απ' τον δάσκαλο στα 11 για ένα λεύκωμα και δυο απ' τον
καλύτερό μου φίλο στο χωριό, μαθήτρια. Αυτά! Εννοείται, ότι το χεράκι
του ήταν πούπουλο! Νά 'ναι καλά! και μη ρωτήσεις συνέχεια, πάμε για
βιβλίο! emoticon heart
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Ω!
Τι φλας, άναψες! Θυμήθηκα! Άμα σκαλίζεις μνήμες, θυμάσαι και
λεπτομέρειες! Ήμουνα στο Νοσοκομείο ένα μήνα! Στο χωριό λέγανε: "Θα
πεθάνω"! Είχα λοιμώδη μονοπυρήνωση και τότε οι γιατροί, δεν ήξεραν
πολλά, ούτε ο κόσμος! Ήμουνα ζωντανούλα-νεκρούλα, αλλά
έκανα ένα αποχαιρετιστήρι πάρτυ, εγώ! Αλλού, όμως! Ιστορία, άσε! Οπότε,
και το βερμουτάκι το ένα, θα έφτανε για να μεθύσω! Ζωντανή, ακόμα και
τους χαιρέτησα, από τότε.
Κατερίνα Σταματίου-Παπ Λυδία, με ανοίγεις, δεν συμφέρεις! Ευτυχώς που δεν φαίνονται αυτά στην σελίδα μου! Εφημερίδα θα έβγαινε αύριο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου