Μετράω...
χμ, τί μού θύμισε... (γλυκιά ανάμνηση)
Μετράω, μετρώ, ψάχνω παντού και μού βγάζει μετρό!
Όχι, ρε, παιδάκι μου!
Δε θέλω το μετρό!
Ούτε τραίνα.
Τραγούδι θέλω, ναι και μετρώ τις μέρες!
Λίγες... και λίγες ακόμα κι ακόμα λίγες,... ναι!
Φυτρώνει άλλη ελπίδα, έτσι.
Ξέρω, θα έχει και κύματα και βράχια, μα είναι αλλιώς!
Πολύ αλλιώς!
Χειμώνας και θέλω στεριά.
...Και δικά μου χώματα.
τελίτσα
Μετρώ με ω, που σημαίνει κι ένα τέλος σ' αυτό το μέτρημα.
χμ, τί μού θύμισε... (γλυκιά ανάμνηση)
Μετράω, μετρώ, ψάχνω παντού και μού βγάζει μετρό!
Όχι, ρε, παιδάκι μου!
Δε θέλω το μετρό!
Ούτε τραίνα.
Τραγούδι θέλω, ναι και μετρώ τις μέρες!
Λίγες... και λίγες ακόμα κι ακόμα λίγες,... ναι!
Φυτρώνει άλλη ελπίδα, έτσι.
Ξέρω, θα έχει και κύματα και βράχια, μα είναι αλλιώς!
Πολύ αλλιώς!
Χειμώνας και θέλω στεριά.
...Και δικά μου χώματα.
τελίτσα
Μετρώ με ω, που σημαίνει κι ένα τέλος σ' αυτό το μέτρημα.
1 σχόλιο:
... ας το πάρει το ποτάμι.
"Κατερίνα, μετράς!" είναι οι τελευταίες λέξεις που φώναζε ένα αγόρι κλαίγοντας, όταν έφευγα απ' το χωριό για πάντα.
Νά 'ναι, καλά!
Κι εκείνος μετρούσε.
Όλοι οι άνθρωποι που συναντάμε στην ζωή μας, μετράνε, έτσι κι αλλιώς!
Δημοσίευση σχολίου