ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΠΙΕΔΡΑ ΚΑΘΙΣΑ ΚΙ ΕΚΛΑΨΑ
Μετάφραση: ΣΙΔΕΡΗ ΝΤΙΝΑ
Κωδικός: #BK62473
Εκδόσεις: ΛΙΒΑΝΗΣ Α.Α.
Έτος έκδοσης: 1995
Διαστάσεις: 14 x 21 εκ.
ISBN: 978-960-236-596-0
Αριθμός σελίδων: 270
Αριθμός σελίδων: 270
Δείτε την περιγραφή
2 σχόλια:
Δεν άφησα και το βιβλίο αυτό, που το διάβασα κλεφτά σε ώρες,και κρυφά, ξετυλίγοντας το δώρο που ετοίμαζε η κόρη μου για την καθηγήτρια των Γαλλικών της, τότε, μόλις κυκλοφόρησε.
Κλαμμένη τότε, άυπνη, πήγα και για δουλειά.
Δεν θυμάμαι όμως την υπόθεση, μόνο τον τίτλο, κρατούμενο, να το ψάξω, αύριο, μεθαύριο.
Δεν άφησα για αύριο, ότι πίεζε και ότι ήθελε να βγει, κι ότι ήταν έτοιμο (φυσικά, χάρη στο σαραβαλάκι μου)!
Όπως λένε, το αύριο, άγνωστον!
Νοιώθω καλά και τέζα, χαλάλι, πολλά πρόλαβα μετά τις 10, χαλάλι!
Καλή Κυριακή!
Δεν γινόταν, έπρεπε να θυμηθώ και την υπόθεση.
Είδα περιγραφή και σχόλια, αφορούσε λέει, μόνο έρωτα και θεότητες, γι' αυτό και δεν το θυμάμαι, μάλλον, παρά μόνο τον τίτλο!
Τον έρωτα δεν τον Θεοποίησα ποτέ, αντιθέτως, σέβομαι όλες τις μορφές της αγάπης και το βάθος της.
Ο έρωτας κρατάει για λίγο, το είχα μάθει καλά απ' τα σινερομάντζα που μάζευα και έκανα τόμους στην εφηβεία μου, γι' αυτό και πέρασα από νωρίς, στο β' βήμα της αγάπης, που είναι ο γάμος και η οικογένεια.
Ο έρωτας, εμπεριέχεται στην αγάπη, αλλά η αγάπη, δεν είναι πάντοτε στον έρωτα.
Ερωτευόμαστε, συνήθως, ότι φανταζόμαστε.
Η φαντασία όμως, απέχει πολύ απ' την πραγματικότητα, κι εκεί φαίνεται αν υπάρχει αγάπη.
Αντιθέτως, τον Αλχημιστή, τον θυμάμαι και μπορώ να πω, με βοήθησε πολύ στην ζωή μου.
Μάλιστα, σε κλεφτές ώρες, νύχτα πάλι, το αντέγραψα κιόλας, σχεδόν, όλο!
Πάλι για την καθηγήτρια ήταν ή που δεν μ' άφηνε το κορίτσι μου, να το διαβάσω, πριν από κείνη!
Μετά, αν με καταλάβαινε και με "μάλωνε", έκλαιγα και λιγάκι, καθότι και ψεύτρα και κλέφτρα και έτρωγε και το ποντικάκι την σοκολάτα απ' το ψυγείο!...
Πού πήγα και πού γύρισα, απόψε!
Έχω και τώρα στο ψυγείο, μα αν την φάω, θα κοιμηθώ σε δυο μέρες! Μού δίνει πολύ ενέργεια, κοιμήσου ήσυχα, "μεγάλο" μου παιδί, μπορεί καν να σε περιμένει, για όταν έρθεις!
δεν πάω καλά και πήγε και 4:18!
Τί είχες πει, Αργύρη;
Εργατοώρες;
Χασομέρι, φίλε μου, μεγάλο!
.... Άστο. Καληνύχτα!
Δημοσίευση σχολίου