Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (απόσπασμα) Γιάννης Ρίτσος

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (απόσπασμα)
Γιάννης Ρίτσος

Όμορφες μέρες. Δεν προφτάσαμε να τις χαρούμε.
Βούιζε η πολιτεία. Βούιζε ο κόσμος.
Βούιζε η καρδιά του ανθρώπου
σαν ένα ζήτω ανάμεσα σε χιλιάδες κόκκινες σημαίες.
Κι είταν χιλιάδες κόκκινες σημαίες στα μπαλκόνια της Αθήνας
χιλιάδες κόκκινα συνθήματα στους τοίχους
στον περίβολο της Βουλής, στις σκάλες της Εθνικής Βιβλιοθήκης
στα μάρμαρα του Πανεπιστημίου, στην Ακαδημία
καθώς χυμούσαν τα εργατόπαιδα απ' τις γειτονιές
πλημμυρώντας την οδό Σταδίου, τις κεντρικές λεωφόρους, το Σύνταγμα,
ο λαός κατηφορώντας απ' τις γειτονιές στα επιταγμένα αυτοκίνητα
ο λαός φωνάζοντας απ' τους εξώστες των θεάτρων
κι οι φοιτητές καβαλλικεύοντας τα κάγκελα των μπαλκονιών
καβαλλικεύοντας τις άσπρες μάντρες άσπρα αλόγατα
να φεύγουν στον ορίζοντα σφίγγοντας μες στα χέρια τους τα γκέμια του
μέλλοντος
λευτεριά ή θάνατος, λευτεριά ή θάνατος
υποστολή του αγκυλωτού σταυρού στην Ακρόπολη -
νάτη, ανεβαίνει η Ελληνική Σημαία
Ζήτω, Ζήτω, Ζήτω,
ολάκερη η Ελλάδα λάμποντας μες στις σημαίες του ήλιου
γειά και χαρά, Λε - μωρέ Λέ, γειά και χαρά σου Λευτεριά
κι ο ήλιος μπατσίζοντας μεγάλες κόκκινες ελπίδες
κι ο κόσμος στ' ανοιχτά αυτοκίνητα σφεντονώντας τη σκουφια του στον
αέρα
ΚΚΕ, ΚΚΕ, ΚΚΕ,
μαζί κι η θειά-Καλή, κι η κυρά-Λένη

Μου αρέσει! ·

Δεν υπάρχουν σχόλια: