****
~~ Το Τρωκτικό, η Παγίδα και η Αδιαφορία ~~
Ένα διδακτικό παραμυθάκι για να καταλάβουμε πιο μέρος του λόγου είμαστε.
Κάποτε παλιά τον καιρό που ο πολύς κόσμος ζούσε στα χωριά και οι αυλές ήταν γεμάτες ζωή με διάφορα ζώα κατοικίδια και μερικά παρείσακτα. Μερικά από αυτά ήταν για το καλό του νοικοκυριού κι άλλα έκαμναν ζημιές. Και ζωή κυλούσε κανονικά.
Ένα ποντικάκι κάποτε παρατήρησε από την τρυπούλα του τον αγρότη και την γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε! Όταν οι δυο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε ο ποντικός, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μία ποντικοπαγίδα, μια φάκα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο! «Μία ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μία ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι»!
Ἡ κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας τον λαιμό της είπε: “Κυρ ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δεν με ενοχλεί καθόλου ἡ ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: «Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι!» Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: «Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.»
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: «Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Και το βόδι απάντησε: «Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα ἡ ποντικοπαγίδα το μόνο, που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου»!
Έτσι, ὁ καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος, γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας.
Την επομένη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν τον θόρυβο που κάνει ἡ ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε την γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τί συνέβη. Μέσα στην νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και έφερε τον γιατρό. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ὁ γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σούπες. Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα, για να κάνει μία καλή κοτόσουπα. Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στην φάρμα να βοηθήσουν. Ὁ καθένας με την σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι. Τελικά όμως ἡ γυναίκα δεν την γλύτωσε. Πέθανε! Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ὁ αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Ο κυρ ποντικός μας έβλεπε όλο αυτό το πήγαινε έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:
Χάσαμε την ανθρωπιά μας και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας. Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο. Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σε αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή. Ο καθένας μας αποτελεί κρίκο της ίδιας αλυσίδας. Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο.
Και για όσους δεν κατάλαβαν. Εμείς είμαστε τα ποντικάκια, εμείς όμως είμαστε και οι κότες, και τα γουρούνια, και τα βόδια. Για αυτό ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ πως είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά
Ένα διδακτικό παραμυθάκι για να καταλάβουμε πιο μέρος του λόγου είμαστε.
Κάποτε παλιά τον καιρό που ο πολύς κόσμος ζούσε στα χωριά και οι αυλές ήταν γεμάτες ζωή με διάφορα ζώα κατοικίδια και μερικά παρείσακτα. Μερικά από αυτά ήταν για το καλό του νοικοκυριού κι άλλα έκαμναν ζημιές. Και ζωή κυλούσε κανονικά.
Ένα ποντικάκι κάποτε παρατήρησε από την τρυπούλα του τον αγρότη και την γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε! Όταν οι δυο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε ο ποντικός, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μία ποντικοπαγίδα, μια φάκα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο! «Μία ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μία ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι»!
Ἡ κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας τον λαιμό της είπε: “Κυρ ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δεν με ενοχλεί καθόλου ἡ ποντικοπαγίδα στο σπίτι!”
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: «Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι!» Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: «Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.»
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: «Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μία ποντικοπαγίδα στο σπίτι!»
Και το βόδι απάντησε: «Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα ἡ ποντικοπαγίδα το μόνο, που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου»!
Έτσι, ὁ καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος, γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας.
Την επομένη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν τον θόρυβο που κάνει ἡ ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε την γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τί συνέβη. Μέσα στην νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι. Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα. Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και έφερε τον γιατρό. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ὁ γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σούπες. Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα, για να κάνει μία καλή κοτόσουπα. Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στην φάρμα να βοηθήσουν. Ὁ καθένας με την σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι. Τελικά όμως ἡ γυναίκα δεν την γλύτωσε. Πέθανε! Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ὁ αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.
Ο κυρ ποντικός μας έβλεπε όλο αυτό το πήγαινε έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:
Χάσαμε την ανθρωπιά μας και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας. Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο. Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σε αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή. Ο καθένας μας αποτελεί κρίκο της ίδιας αλυσίδας. Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος. Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο.
Και για όσους δεν κατάλαβαν. Εμείς είμαστε τα ποντικάκια, εμείς όμως είμαστε και οι κότες, και τα γουρούνια, και τα βόδια. Για αυτό ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ πως είναι αδύνατον να γελάμε, αν δεν γελάει ολόκληρη η γειτονιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου