Όποιος
αγαπάει ένα πουλί, ένα άστρο, ένα παιδί, αυτός πάντα του βλέπει όμορφα
όνειρα κι ο κόσμος γίνεται όμορφος ως πέρα απ’ τον ύπνο του, ως πίσω απ’
τα κλεισμένα μάτια του, ως μέσα στο πιο άγνωστο χαμόγελό του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΪΤΟΥΣ»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΑΪΤΟΥΣ»
Μου αρέσει! ·
Μου αρέσει!
Kάθουμαι,
λοιπόν, εδώ, άντικρυ στην μπαλκονόπορτα, ανοιχτή προς την Πάρνηθα, μ'
ένα σανίδι στα γόνατά μου, και πάνω στο σανίδι τ' άσπρα χαρτιά, ένας
γέροντας με τους χαρταϊτούς, και θυμάμαι, ονειρεύουμαι, στοχάζομαι,
φαντάζομαι, μαντεύω, προφητεύω (ναι, προφητεύω, κι ας είναι φουσκωμένη
απ' την κακοπάθια τούτη η λέξη), σωπαίνω και γράφω, γράφω, όχι μονάχα
για σένα και για μένα, κι ούτε ξέρω για ποιους και πόσους ανθρώπους, για
ποιους και πόσους αιώνες, γράφω, καλλιγραφώ με προσοχή
και κατάνυξη παλιού ερημίτη, γράφω ο «πολυγράφος», ο ακόρεστος που
μόλις τώρα προφέρει τις πρώτες του λέξεις και τις ακούει και θαυμάζει τι
κόσμοι κρύβονται πίσω τους, τι θησαυρούς τού ανοίγουν, - κι αχ, με
πονάει η γλώσσα μου απ' την ευτυχία της γλώσσας, μελώνει το πικρό μου
σάλιο, το καταπίνω, τρέφομαι, μα ποτέ ποτέ δε χορταίνω.
Eυχαριστώ, είπα.
Γιάννης Ρίτσος
Ο γέροντας με τους χαρταϊτούς
εκδόσεις Κέδρος
Eυχαριστώ, είπα.
Γιάννης Ρίτσος
Ο γέροντας με τους χαρταϊτούς
εκδόσεις Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου