Ώ, μα, μη!

...Ρε, τι πάθαμε!
Ο τρίτος μου άντρας (γιατί έχω 4! είμαι απ' τις τυχερές... δε δένεσαι μόνο με στεφάνι, μ' έναν άντρα, αλίμονο!), ενώ βλέπει ποδόσφαιρο στο σαλόνι κι εγώ μπαινοβγαίνω, με ρωτά:
"Τελικά, δεν κατεβαίνεις κάτω!"
"Τί να κάνω; Δουλεύουν τόσοι άντρες εκεί. Να πάρω θαλασσινό αέρα;"
"Δεν εννοώ την δουλειά!"
"Τι εννοείς;"
"Το Φέισμπουκ! Τόσες σελίδες και δεν βγαίνεις πουθενά;"
"ΑΑΑΑ! Αυτό το "κάτω", εννοείς!"
"Ή βγαίνεις αλλού;"
Πίσω μου σ' έχω καστανά....!
"Βγαίνω εκεί που έβγαινα τόσα χρόνια! Στα μπλογκς."
"Και  πώς θα σε βρω;"
"Τί να με κάνεις να με βρεις; Με ξέρεις 35 χρόνια, μιλάμε κάθε μέρα, ξέρεις πως σκέφτομαι, ξέρεις πως φέρνομαι, τί άλλο θέλεις;"
"Να σε βλέπω!"
"Να με κάνεις, τι;"
"Να διαβάζω τι γράφεις!"
"Τίποτα σπουδαίο. Ειδήσεις αναμεταδίδω, φωτογραφίες, τραγούδια, τα γνωστά."
"Πειράζ' πού θέλω να τα βλέπω; Πώς θα σε βρω;"
"Ε, ψάξε το όνομά μου και όλο και κάτι θα βρεις!"
"Δε θέλω όμως παλιά!!! Θέλω και τα φρέσκα!"
"Και φρέσκα θα βρεις!"

Ώ, μα, μή!