Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Πράσινη καρδιά...
















Το πράσινο είναι χρώμα της ελπίδας.
Η καρδιά είναι δώρο της Λαμπρινής, ΕΔΩ. http://xwrisprogramma.blogspot.gr/
Την φωτογράφησα ξημ. 20/9/15 στην αυλή, στο χωριό.

5 σχόλια:

Paraskevi Lamprini M. είπε...

ΠΩΣ ΜΟΥ ΞΕΦΥΓΕ!!!!
ΩΩΩΩ Εκανες κοπο για μενα!!
Αυτη η καρδια... εχει γινει... τραγουδι που λενε
Εχει ειδωθει... και παλι... και παλι!!!
Ω τι ωραια!!! Με σκεφτηκες... Ευχαριστω...

Ωραιες οι φωτο σου... οταν βγαινει ο ήλιος...!!!! Ωωωω ολα τα λεφτα!!!
Εισαι πολυ καλη!! (Τελειωνω... υπομονη...)...
Πώς να ανταποδωσω;;

Τελος παντων... ευχαριστω
Και να πω οτι εχω ενα μονιμο χαμογελο... με την προοπτικη του παρασκε υο σαββατου!!!
Χαιρομαι!!!!!!!
Μακια
Καλες δουλειες...
Ευχαριστω!!

Κυκλαμίνα είπε...

Πώς σου ξέφυγε; Έλα μου, ντε!
Είχα πρόχειρες (ανέτοιμες πολλές αναρτήσεις), γι ' αυτό. Τις αφήνω στις ημερομηνίες τους, γι' αυτό!
Δεν σού ξεφεύγει τίποτα, μην ανησυχείς!
Καλές είναι, αν σκεφτείς, σε 12 ώρες, πήγα, ήρθα, δουλειές, βόλτα, μουσαφίρη, και φωτογραφίες, ε, είναι αρκετά!
Σας κουβαλάω, τί να κάνω; Αφού σας κουβαλάω μέσα μου, λες κι είστε οικογένεια... λογικό είναι! (Μη θαρρείς!Κι η οικογένεια - συγγενείς, σε πικραίνει, απλά, είναι δεδομένη η αγάπη.)
Αν και η καρδιά σου, μένει σταθερά εκεί, όπως και άλλα...
Δεν είχες βιβλίο (ΣΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ, άλλωστε, "ΓΡΑΦΕΙΣ"!), οπότε, έγινε μοντελάκι η καρδούλα.
ΗΛΙΟΣ! Μεγάλο καρτέρι, κι άυπνη! Έλα που μας τον χαλάσανε κι αυτόν! Δεν είναι εκείνος ο παλιός, που δεν έκαιγε, που τον κοίταζες στα μάτια και δεν πάθαινες τίποτα.
Χαίρομαι να είσαι χαρούμενη! Θά 'θελα να είμαι η αφορμή να χαμογελάς από ευτυχία, κι όχι από άλλο λόγο.
Κοίταξα μήπως βρω διεύθυνση μειλ απ' το γιαχού, δεν βρήκα άκρη.

Θα σού έγραφα, αν από υγεία είμαι εντάξει, ναι, θα ήθελα κι εγώ να σε δω. Θα θυμάσαι ότι εκκρεμούν εξετάσεις σοβαρές, οι οποίες... παίζεται το πότε και που θα γίνουν.
Ώς την Παρασκευή όμως, έχει ο Θεός, τα λέμε, βλέποντας και κάνοντας.
Ο Βόλος είναι εδώ, όπως και το Πήλιο, δε θέλω να γίνομαι εμπόδιο στα όνειρά σου!
Ρύθμισε το πρόγραμμά σου, κι έχει ο Θεός και για μένα!Θα σε βρω, θα με βρεις, είδωμεν!
Να ανταποδώσεις; Πλάκα μού κάνεις; Έχεις χωριό; Ανατολή; Κότσια για ξενύχτι και καρτέρι; Από τρέξιμο ξέρεις; Τότε;
Φιλάκια, το κορίτσι!
Μ' έκανες και γέλασα! Να, που έγινε δύσκολο, ακόμα κι αυτό!

Paraskevi Lamprini M. είπε...

δεσταπούλα... τι πυκνός ο λόγος σου! Πρέπει να τον διαβάσω δυο τρεις φορές για να τον νοιώσω...
Εις το επανιδείν!
Ραντεβού!!!!!!!!
Υ.Γ. Χωριό έχω (της μάνας μου το χωριό), σπίτι δεν έχω εκεί, για να δω από πού βγαίνει ο ήλιος...

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Y.Γ. Σου έστειλα μέηλ στο γιαχού, για να με βρεις, έγραψα επιπλέον και το μέηλ μου εκεί... <3

Κυκλαμίνα είπε...

Άμα βιάζεσαι, τον πυκνώνεις κι αυτόν!
Εννοούσα, αντάλλαγμα... το ίδιο! Με ίδια εμπόδια, πολλές δυσκολίες, στο να μην είμαι εκτός οικογενειακών υποχρεώσεων! Ίδιες, δεν μπορεί να έχεις, οπότε, άστο, μην παιδεύεσαι!
Πλάκα έκανα, ούτε εγώ μπορώ να ξέρω τις δικές σου, ακόμα και την στιγμή που διαθέτεις για να μού γράψεις, κατεβατά, ολόκληρα!
Μήπως, τί ξέρω εγώ για σένα;
Ο ήλιος, ευτυχώς, βγαίνει παντού και για όλους τους ανθρώπους! Ούτε ένας μήνας, κι άλλαξε θέση! Του την είχα στήσει αλλού!
Στρώνω τραπέζι για τον γιο, γιατί θα έρθει βιαστικός, θα σού γράψω εκεί, ευχαριστώ!