Σ' εκκρεμότητα 5
Ε, μα! (14-9-2015)
****
Του Προφήτη Ηλία 1
Απόψε: ξημ. Τρίτης 22 Σεπτέμβρη 2015
Ε, μα! (14-9-2015)
****
Του Προφήτη Ηλία 1
Απόψε: ξημ. Τρίτης 22 Σεπτέμβρη 2015
Απ' τις 5 αναρτήσεις που είχα κρατήσει σε εκκρεμότητα, δεν μπορεί να λείψει ο Προφήτης Ηλίας που δένει την Ζαγορά του Αυγούστου, με του Σεπτέμβρη, όλα κι όλα!
Σ' ένα απ' τα σκόρπια βιντεάκια που έχω απ' τα Λαογραφικά μου, (τα οποία δεν θα δημοσιεύσω, γιατί δεν ξέρω να "κόβω" κ.λ.π.) μού μιλούσε μια αγαπημένη γυναίκα και πολλή πιστή, για τον Προφήτη Ηλία, σχετικά με την Ζαγορά, κι ένα εκκλησάκι που ανήκει στην Μακρυράχη και το βρίσκουμε σε μια στροφή, μεταξύ Καράβωμα και Χάνια, φεύγοντας από Ζαγορά. (Πηγαίνοντας, μετά τα Χάνια, εννοείται!)
Στο βιντεάκι της έλεγα το καλοκαίρι, πως όταν έχει "κέφια" ο άντρας μου, με σταματάει στο εκκλησάκι αυτό.
Εκείνη θυμήθηκε δυο μύθους με έναν γεράκο που κυκλοφορούσε πριν πολλά - πολλά χρόνια στο χωριό.
Της τα είχαν διηγηθεί μεγάλοι, κι αυτή την ιστορία που θα γράψω, την άκουσε μάλιστα, απ' τον παπά - Δημήτρη Ξυνογαλά. (σίγουρα, στην εκκλησία!)
Κάποια μέρα, αυτός ο γεράκος, μαζί με έναν άλλον άντρα, ξεκίνησαν με τα πόδια να πάνε, να ανάψουν τα καντηλάκια σ' αυτό το εκκλησάκι.
Περπάτησαν, περπάτησαν, μιλούσαν, έφτασαν, άναψαν μαζί τα καντηλάκια, κι όταν έπρεπε να γυρίσουν, ο γεράκος εξαφανίστηκε! Δεν τον ξαναείδε!
"Ήταν ο ίδιος ο Άγιος! Έμεινε μέσ' την εκκλησιά τ'!" μού είπε η αγαπημένη μου, γυναίκα, κι είχε ανατριχιάσει, κι εγώ μαζί της!
Απ' τα Λαογραφικά του Αυγούστου μου, (με λόγια) που δένουν όμως και με παλιότερα.... (κι αυτό το σκέφτηκα τώρα!!!) αλλά και με τις φώτο του Σεπτέμβρη μου, που θα τις βρείτε εδώ, όταν ανέβουν!
Εδώ θα φέρω, μόνο την στροφή που φωτογράφησα, μετά το άναμμα, προχθές, όταν φεύγαμε απ' το χωριό. (Γιατί, όταν πηγαίναμε, δεν έχει φωτογραφία! Σταμάτησε εκεί κοντά, ερχόταν και διπλή νταλίκα με μήλα Zagorin, ευτυχώς, δεν με μέλωσε, κι άναψα γρήγορα το καντήλι, μόνο, στο προσκυνητάρι, το οποίο όμως, ήταν αναμμένο και τρεμόσβηνε, σα να με περίμενε! )
Υγ. Εδώ θυμήθηκα ένα ποίημα του φίλου μου, (εν ζωή κι όχι μόνο ιντερνετική) του Γιάννη Τσίγκρα, που δένει με την βραδιά μου, απόψε!
Δεν είμαι ποιήτρια, Γιάννη, αλλά αν ήξερες, πόσες φορές προσεύχομαι για το ίντερνετ...!
Ειδικά απόψε, πολλή προσευχή, ώστε να τελειώσω αυτές τις αναρτήσεις!
Η βροχή δεν κάνει "Κιχ", ακόμα και το στράγγισμα στον τσίγκο, τόσο αθόρυβα και αργά... το καντηλάκι με περιμένει αθόρυβα και υπομονετικά, να συμπληρώσω λάδι, κι απ' τις σελίδες που προσπάθησα να μπω στα πεταχτά στο Φεις, μόνο στην δική σου και σε μια άλλη μού επέτρεψε να δω!
Απίστευτα, πράγματα!...
Ο Άγγελος του διαδικτύου είναι εδώ! Κοντά μου, ειδικά στις αναρτήσεις Πίστης!
****
Σ' ένα απ' τα σκόρπια βιντεάκια που έχω απ' τα Λαογραφικά μου, (τα οποία δεν θα δημοσιεύσω, γιατί δεν ξέρω να "κόβω" κ.λ.π.) μού μιλούσε μια αγαπημένη γυναίκα και πολλή πιστή, για τον Προφήτη Ηλία, σχετικά με την Ζαγορά, κι ένα εκκλησάκι που ανήκει στην Μακρυράχη και το βρίσκουμε σε μια στροφή, μεταξύ Καράβωμα και Χάνια, φεύγοντας από Ζαγορά. (Πηγαίνοντας, μετά τα Χάνια, εννοείται!)
Στο βιντεάκι της έλεγα το καλοκαίρι, πως όταν έχει "κέφια" ο άντρας μου, με σταματάει στο εκκλησάκι αυτό.
Εκείνη θυμήθηκε δυο μύθους με έναν γεράκο που κυκλοφορούσε πριν πολλά - πολλά χρόνια στο χωριό.
Της τα είχαν διηγηθεί μεγάλοι, κι αυτή την ιστορία που θα γράψω, την άκουσε μάλιστα, απ' τον παπά - Δημήτρη Ξυνογαλά. (σίγουρα, στην εκκλησία!)
Κάποια μέρα, αυτός ο γεράκος, μαζί με έναν άλλον άντρα, ξεκίνησαν με τα πόδια να πάνε, να ανάψουν τα καντηλάκια σ' αυτό το εκκλησάκι.
Περπάτησαν, περπάτησαν, μιλούσαν, έφτασαν, άναψαν μαζί τα καντηλάκια, κι όταν έπρεπε να γυρίσουν, ο γεράκος εξαφανίστηκε! Δεν τον ξαναείδε!
"Ήταν ο ίδιος ο Άγιος! Έμεινε μέσ' την εκκλησιά τ'!" μού είπε η αγαπημένη μου, γυναίκα, κι είχε ανατριχιάσει, κι εγώ μαζί της!
Απ' τα Λαογραφικά του Αυγούστου μου, (με λόγια) που δένουν όμως και με παλιότερα.... (κι αυτό το σκέφτηκα τώρα!!!) αλλά και με τις φώτο του Σεπτέμβρη μου, που θα τις βρείτε εδώ, όταν ανέβουν!
Εδώ θα φέρω, μόνο την στροφή που φωτογράφησα, μετά το άναμμα, προχθές, όταν φεύγαμε απ' το χωριό. (Γιατί, όταν πηγαίναμε, δεν έχει φωτογραφία! Σταμάτησε εκεί κοντά, ερχόταν και διπλή νταλίκα με μήλα Zagorin, ευτυχώς, δεν με μέλωσε, κι άναψα γρήγορα το καντήλι, μόνο, στο προσκυνητάρι, το οποίο όμως, ήταν αναμμένο και τρεμόσβηνε, σα να με περίμενε! )
Υγ. Εδώ θυμήθηκα ένα ποίημα του φίλου μου, (εν ζωή κι όχι μόνο ιντερνετική) του Γιάννη Τσίγκρα, που δένει με την βραδιά μου, απόψε!
Δεν είμαι ποιήτρια, Γιάννη, αλλά αν ήξερες, πόσες φορές προσεύχομαι για το ίντερνετ...!
Ειδικά απόψε, πολλή προσευχή, ώστε να τελειώσω αυτές τις αναρτήσεις!
Η βροχή δεν κάνει "Κιχ", ακόμα και το στράγγισμα στον τσίγκο, τόσο αθόρυβα και αργά... το καντηλάκι με περιμένει αθόρυβα και υπομονετικά, να συμπληρώσω λάδι, κι απ' τις σελίδες που προσπάθησα να μπω στα πεταχτά στο Φεις, μόνο στην δική σου και σε μια άλλη μού επέτρεψε να δω!
Απίστευτα, πράγματα!...
Ο Άγγελος του διαδικτύου είναι εδώ! Κοντά μου, ειδικά στις αναρτήσεις Πίστης!
****
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Ποιος
προσευχήθηκε
πριν γράψει ένα ποίημα;
Ποιος
είπε,τελειώνοντάς το,
δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν,
επειδή, κι αν δεν το τελείωνε,
θα του'χε προσφερθεί η ευκαιρία;
Ποιος
προσευχήθηκε
πριν γράψει ένα ποίημα;
Ποιος
είπε,τελειώνοντάς το,
δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν,
επειδή, κι αν δεν το τελείωνε,
θα του'χε προσφερθεί η ευκαιρία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου