Έτσι "έστρωνα"... ξάγρυπνη, όμως!

Είχα καιρό να δω την Ελένη, σαν δασκάλα μου, με "κούρασε".
"Βιβλία, βιβλία, διάβασε εδώ, διάβασε εκεί", χάζεψα...
Το σφουγγάρι του μυαλού μου, πολυδουλεμένο απ' την τυράγνια της ζωής μου, άρχισε να διαλύεται και για να το σώσω, εφόσον το χρειάζομαι, ακόμα, το προστατεύω, ώστε να ανταπεξέλθει στης ζωής τα γραφούμενα και των γύρων μου.
Όταν μού λείπει, ξέρω που θα την βρω, παίρνω την δόση που αντέχω εκείνη την στιγμή και μετά, φεύγω.
Στις διακοπές μου που δεν είχα ίντερνετ, ούτε το βιβλίο της μαζί μου, την θυμήθηκα πολλές φορές και στα τρία δυνατά όνειρα που είδα και πετάχτηκα πάνω, μέσα στην νύχτα, ένα ήταν της Ελένης!

Καλό ήταν, τελικά, ίσως εκείνες τις μέρες με θυμήθηκε κι εκείνη έντονα, αν υπολογίσω ότι κάνει μια προετοιμασία για το fractal.

Έτσι, χθες, μεσημεράκι, ενώ η ατονία μου χτύπησε κόκκινο και το αλάτι δεν βόηθαγε με τίποτα... πέτυχα αυτό:

Ελένη Γκίκα από Fractal

6 Σεπτεμβρίου στις 12:37 μ.μ. ·

Αφιέρωμα στα ‪#‎βιβλιοφιλικά‬ ‪#‎blogs‬: Επιστρέφοντας στην εποχή της αθωότητας (Μέρος 2ο)

Αφιέρωμα στα βιβλιοφιλικά blogs: Επιστρέφοντας στην εποχή της αθωότητας (Μέρος 2ο) | Fractal

Exwtiko // Δημήτρης Αθηνάκης // Delirium Tremens // Δεσποινάριον // Silio D” Aprile // Alexandra // Εύα Στάμου // Μπάμπης // Κυκλάμινο του Βουνού // Βιβλιοκαφέ // Ζero

fractalart.gr

****

Ήταν ένα σοκ, που με κράτησε όρθια, ώστε να μπορέσω να δω και τι έλεγε στην εποχή της αθωότητας, το βιβλιοφιλικό blog το "κυκλάμινο του βουνού".

Στο "εποχή της αθωότητας", κλώτσησα.

Ήταν και παραμένει.

Κι αν άλλαξε, ποιος την άλλαξε και γιατί;

Ποιοί ήταν οι ένοχοι; 

Και τί κέρδισαν;

Ποιοί οι αθώοι;

Πόσο αθώοι, τελικά, όλοι μας και τότε και τώρα;

Ας είναι. Απάντηση δεν θα υπάρξει.

Αν δεν κάναμε λάθη, δεν θα μαθαίναμε.

Στο "βιβλιοφιλικό"...

η ζωή μου, όλη, για χρόνια, πολλά χρόνια.

Αναρωτήθηκα για το τώρα μου.

Μήπως το μίσησα το βιβλίο, τελικά;

Η απάντηση από μέσα ήταν:

"Αποφεύγω να ξύνω άλλο, μια πολύ βαθιά πληγή μου."  

...Όταν μπορώ, κι αν κάποιες φορές "πρέπει", κάνω τις δοκιμές μου, κι όσο αντέχεται ο πόνος, "χαϊδεύω" απαλά την πληγή, που ναι, επειδή ξύνεται συχνά, δεν θα κλείσει και το ξέρω καλά.

Αυτό το κάκκαδο, θα φύγει ενεργό, μαζί μου...

Και πήγα:

9) Το Κυκλάμινο του Βουνού

Την συναντάμε στη διεύθυνση http://kyklaminovounou.blogspot.com. Ελπίδα, υπογράφει. Μας «κερνάει» βιβλία, ιστορίες, λουλούδια από το Πήλιο. Λέγεται Κατερίνα Σταματίου- Παπαθεοδώρου και της αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει. Μοβ κρίνους, πασχαλιές, γλαράκια, «στιγμές» και ένα ιδιαίτερα τρυφερό βιβλίο «Γράμμα στη μάννα… με δυο ν» όπως η Ελπίδα- Κατερίνα, και στον τίτλο της ακόμα επιμένει.
- Κυρία Σταματίου- Παπαθεοδώρου ποιοι λόγοι σας οδήγησαν ν’ ανοίξετε μπλογκ;
- Οι λόγοι είναι αυτοί που κουβαλούσα από παιδί και δεν έβρισκα τρόπο να τους «δέσω» με το σήμερα: Λευκώματα, ερασιτεχνικοί σταθμοί, βιβλία, φωτογραφίες, θέατρο, μουσική, αλληλογραφία, ανάγκη για γνώση και επικοινωνία.
- Μέσα απ’ αυτό γίνατε δημιουργικότερη, αποκτήσατε φίλους, διαβάσατε καλύτερα…
- Δημιουργικότερη δεν έγινα, γιατί άφησα πίσω μου άλλες συνήθειες… Το μπλογκ απαιτεί χρόνο και σε παρασύρει στους ρυθμούς του. Μέσα από αυτό κάλυψα πολλές πνευματικές μου ανάγκες. Ενημερώθηκα για πράγματα που δεν ήξερα, γνώρισα και μίλησα με ανθρώπους που δεν θα γνώριζα ποτέ. Έκανα μετρημένους «φίλους», αλλά νομίζω και «εχθρούς».
- Πότε ακριβώς ξεκινήσατε το μπλογκ και τι έχει συμβεί σε αυτό το διάστημα;
- Το μπλογκ το ξεκίνησα μόλις έμαθα την ύπαρξή του, τον Μάιο του 2006. Για μένα το πρόβλημα ήταν και είναι μεγάλο, γιατί δεν έχω γνώσεις στοιχειώδους Αγγλικής και υπολογιστών . Το ξεπερνάω όμως ζητώντας βοήθεια πότε από φίλους μπλόγγερς και πότε από τεχνικό.
Το «κυκλάμινο του βουνού», ένα ψευδώνυμο που με ακολουθεί από παιδί, πέρασε από πολλές και δύσκολες φάσεις. Οι δύο κυριότερες ήταν :Η πρώτη όταν αποκάλυψα το όνομά μου, τον Ιούνιο του 2006, με αφορμή να βοηθήσω ένα βιβλίο μου, το «Γράμμα στη μάννα με … 2ν». Αυτή η κίνηση έβαλε το πρώτο φρένο στην προσωπική μου εκτόνωση. Η δεύτερη φάση ήταν τον Οκτώβριο, όταν μπήκα στο στόχαστρο από κακόβουλους, οι οποίοι με στεναχώρησαν πολύ και έσβησα όλο το μπλογκ, σελίδα σελίδα. Τότε έκλαψα πολύ γι’ αυτό.
- Στο μπλογκ σας και αποσπάσματα από τα βιβλία σας, και χρονογραφήματα, και φωτογραφίες σας… μπορείτε να κάνετε για μας έναν μικρό απολογισμό;
- Τώρα που έμαθα τα βασικά και κινούμαι μόνη μου, το «κυκλάμινο του βουνού» χωρίστηκε ανά θέμα, ώστε τόσο εγώ, όσο και ο αναγνώστης να βρίσκει εύκολα αυτό που τον ενδιαφέρει. Το «Στιγμές» έχει χρονογραφήματα δικά μου. Το «Όλα μου τα πλούτη» έχει κριτικές των βιβλίων μου και αποσπάσματα αυτών. Το «λεύκωμά μου», η «βιβλιοπαρουσίαση» αγαπημένων μου βιβλίων, η «εφημερίδα μου» και πολλές δικές μου φωτογραφίες από το αγαπημένο μου «Πήλιο» και την λατρεμένη μου πατρίδα την Ζαγορά, «λουλούδια», «ζώα» κ.α.
- Το Πήλιο έρχεται πιο κοντά στην Αθήνα ή και στην υπόλοιπη Ελλάδα μέσα απ’ αυτό;
- Στόχος μου είναι να μάθουν το Πήλιο και εκτός Ελλάδας. Να δουν ότι συνδυάζει βουνό και θάλασσα και να τρέξουν κοντά του! Ένας να το γνωρίσει με αφορμή εμένα, θα έχω πετύχει κάτι.
- Ποια η άποψή σας για τα blogs;
Τα blogs είναι ένα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο και μάλιστα δωρεάν! Αν γίνει σωστή χρήση από όλους μας, γράφοντες, σχολιαστές και αναγνώστες, τότε σίγουρα κάτι καλό θ’ αφήσει πίσω του.

***

Τώρα, 11;36 και η γη γυρίζει. Διάλειμμα.

****
11:44
Έλα και γιορτάζουμε, ρε, παιδάκι μου!
Καλή μου, υγεία, μή μου το κάνεις, αυτό!

Εν ολίγοις, ήθελα να το αναρτήσω από χθες το θέμα, αλλά δεν το ξαναάγγιξα, μέχρι κι απόψε που ένιωσα και πιο δυνατή, αφού έκανα και πόσες δουλειές!

Πλάκα πλάκα... έμεινα κι εγώ στην ιστορία...
Ναι, θα έγραφα τα ίδια και τώρα.
Δεν άλλαξα, τελικά!
Ήταν δικά μου τα λόγια, δεν τα είχα παπαγαλίσει, ευτυχώς!

Ελένη, σ' ευχαριστώ για την τιμή και τότε και τώρα!

Καλή συνέχεια, με υγεία!
Η αγάπη δεν χάθηκε για κανέναν!
Μπορεί να τρόμαξε και να κρύφτηκε, συμβαίνει στα αληθινά βιβλία της ζωής μας.

Υγ. Είχα γράψει "ΤΕΛΟΣ" σ' αυτό το blog, δικαιούται αυτή η ανάρτηση να συμπληρώσει το "ΤΕΛΟΣ" των 9 μιση χρόνων, ως τα 55 μου.

Υγ. Τα κουσούρια δεν κόβονται, κι όσο θα έχω ίντερνετ, θα περιπλανιέμαι, είτε μόνη μου, είτε με παρέα, να μην σας ζαλίζω με πυξίδες, γιατί ζαλίζομαι και η ίδια και ξέρω τι θα πει, να τα βλέπεις όλα, άσπρα!

Έφυγε;
Ναι, να φύγει!

******
Απόγευμα 17 Σεπτέμβρη 2015

Χαμόγελο στο απανωτό ξύπνημα του παρελθόντος.
Χωράει κι αυτό εδώ:

Ελένη Γκίκα από Fractal

2 ώρες ·

‪#‎Αφιέρωμα‬ στα βιβλιοφιλικά blogs: Επιστρέφοντας στην εποχή της αθωότητας (Μέρος 4ο)

Αφιέρωμα στα βιβλιοφιλικά blogs: Επιστρέφοντας στην εποχή της αθωότητας (Μέρος 4ο) | Fractal

Σταυρούλα Σκαλίδη // Θαλασσινή // Advocatus Diaboli // Akamas // Φωτεινή Σ. // Dafari // Δέλεαρ // Αστοριανή // Απάγγειο // Caesar // Kopoloso

fractalart.gr

*****

9. Στο «Απάγγειο» του Διαδικτύου

Την συναντάμε στο : http://arxiallagis.blogspot.com. Ποιητική, ατμοσφαιρική, παίζοντας με τις λέξεις και απίστευτα γενναιόδωρη με τα βιβλία και τις δουλειές των άλλων, ως «απάγγειο» υπογράφει και είναι ακριβώς αυτό: μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους, για τη γλώσσα, τις λέξεις και το βιβλίο. Ο λόγος, όμως, στην ίδια:
«Τα blogs είναι ένας επικοινωνιακός χώρος που καλύπτει πολλές ανάγκες μου. Είναι κι εκεί, όμως, κάτι σαν την γειτονιά σου. Όλοι ξέρουν τις κινήσεις σου, ανά πάσα στιγμή. Βλέπουν τα φώτα, διαβάζουν την ψυχή σου, ακούν τις φωνές σου, τα «τραγούδια» σου… Εφόσον είσαι σε κοινή θέα, θέλοντας και μη, σε «βλέπουν» και κάποιοι που ίσως κάποια στιγμή δεν θέλεις. Νιώθεις την ανάγκη να τραβήξεις τις «κουρτίνες» ή ακόμα και να κλείσεις τα «πατζούρια» σου.
Αυτές τις ανάγκες ήρθε να καλύψει το «απάγγειό» μου, τα Χριστούγεννα του 2007. Εκεί κατέφευγα με την «βροχή». Συνήθως ήταν και της φύσης και της ζωής. Μετρημένες οι αναρτήσεις και τα θέματα, σαν τα μεγάλα σημάδια της ζωής μας. Στην τωρινή μου ανάγκη, εφ” όσον το ήξεραν κάποιοι ένιωσα πάλι παγιδευμένη.
Γι” αυτό απάγκιασα πιο βαθιά. Στο : http://arxiallagis.blogspot.com/
Δεν ήθελα να γράψω και πολλά. Ήθελα να εκτονωθώ μόνο με λέξεις. Ότι έβγαινε εκείνη την στιγμή. Έτσι, αράδιασα την α, β σε 24 αναρτήσεις κι ανάλογα τα κέφια, συμπλήρωνα. Ήμουνα στις μαύρες μου, οι λέξεις έτρεχαν στο Μ. Μέσα είναι και η μελαγχολία. Ήμουνα χαρούμενη; Υπήρχε το Χ για να χωρέσει και να χορέψει το χιούμορ.
Στην πορεία είδα πως παρά την μεγάλη μαυρίλα μου, έβγαζε πολύ χιούμορ αυτό το παιχνίδι. Σκέφτηκα ότι ήταν πολύ εγωιστικό και χαζό να το παίζω μόνη μου, γι” αυτό κάλεσα το Φ. Όπου Φ =φίλους απ” την «γειτονιά», που όμως δεν ήξεραν όλοι την πραγματική μου ταυτότητα. Μέσα σ” αυτούς ήσασταν κι εσείς. Εσείς δεν παίξατε ακόμα, αλλά μου στείλατε αυτή την πρόσκληση. “Όταν σας είπα ποια είμαι, εκεί γελάσαμε και οι δυο με τα πραγματικά παιχνίδια της ζωής!
Ο κύβος όμως είχε ριφθεί και το παιχνίδι είχε ήδη, μόλις, αρχίσει!
Το παιχνίδι όμως περιμένει. Πάμε ένα στα γρήγορα; Να το πάρουμε ανάποδα το αλφάβητο της Ελληνικής γλώσσας, να μπερδέψουμε εμείς πάλι τη ζωή;
Ωστόσο, ωραία, ωφέλεια!
Ψάρωσα, ψέμα ψάχτηκα
Χάρηκα, χαχάνισα. Χατίρι χρέους.
Φιλόξενη φιλενάδα. Φως! Φάκα; Φλυαρώ. Φιλί. Φιλία.
Υποψιάζομαι υπερβολές. Υγρασία… Υγρός Χ,
Τρόπος; Τελεία.
Συγκυρία στέναξα. Συ, σκόρπια, σκαρώνεις σκοτούρες, σκακιέρες, σιωπές. Σάλτος σοφός; Σαράκι, σάτυρε!
Ρώτημα: Ρεζίλι;
Πείραμα πενίας. Περίσσια πέννα; Παλιάτσο πήρες παραγγελιά.
Όνομα, ουδέν, ομολογώ.
Ξεφυτρώνω ξεπίτηδες. Ξαναζώ.
Νύχτα ναυλώνω νέο νόημα. Νίκες, ναυάγια… Νομίζω, νέφος νόησης.
Μα με μένα; Μαρτυριάρα! Μάθει μαχαλάς… μας μάθανε!
Λάβε λάμψη. Λογοπαίγνιο. Λάθος;
Κατάματα: Κατέχεις καρπό. Κρατάς καλάθι καλοσύνης.
Ικανοποίηση. Ίσως ισοφάρισε Ιανουάριος.
Θέλω θρηνήσω θάνατο. Θυμάμαι «θα», θυσίες, θρύψαλα. Θέλημα Θεού
Ήρωας ήταν. Ήλιος. Ημίφως η ηλικία. Ησύχασε.
Ζυγίζω ζαριά ζωής. Ζήσε!
Εύχομαι ευτυχία. Ευχαριστώ ευκαιρία! Ενθυμίζω εφεύρεση έκανες εσύ!
Δόση δόξας δοκιμάζω. Δικαίως; Δίλημμα. Διακρίνω διατάραξη δωματίων… Διότι διακοσμείς διαμερίσματα δίνοντας διαμάντια.
Γιατί γράφουμε γιατρέ;
Β blog βολεύει βραδινά.
Αφ' ότου Άλεφ αναγνώρισε, αποφεύγω αυτόφωρο. Αξίζω. Αγάπη άπαξ και άπαντες.
Απάγγειο – Αρχή αλλαγής»

***
Όλο αλλαγές είμαι, κι όλο στα ίδια μένω. 17/9/15