Ποίηση Σπύρου Μακρυγιάννη

Spiros Makrigiannis

Αϊλάν

Σπάραξε πάλι μου η καρδιά,
βούρκωσαν μου τα μάτια,
ακόμα και η αμμουδιά
χίλια έγινε κομμάτια...

Άψυχο πως το δέχτηκε
πικρό θάλασσας δώρο
κορμάκι που τ' ορέχτηκε
θεριό ένα αιμοβόρο;....

Προσκέφαλό του τ' αλμυρό
που σκάει γλυκά το κύμα
κι η άμμος στρώμα μαλακό,
πως να σβηστεί το κρίμα;

Άνεμε γιατί σώπασες
γιατί πια δεν ουρλιάζεις;
Κι αν πια το κύμα κόπασες
την μοίρα δεν αλλάζεις...

Βουβός κι αν είναι ο πόνος σου
φύσα στα φυλλοκάρδια
κι ίσως ξυπνήσεις μόνος σου
τ’ ανθρώπινα κοπάδια…

Και λογιστούν το κρίμα τους
που χρόνια πια κοιμούνται
σαν δουν μπροστά το θύμα τους
κι αιώνια το θυμούνται….

Αργοναύτης 04/09/2015

Spiros Makrigiannis

6 ώρες ·