Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Του γιου


Ο παππούς έλεγε "μη" στον εγγονό.
Εγώ μάθαινα τι σημαίνει "γυναίκα" στον τραντάχρονο γιο!

"Να την έχεις πάντα Ψηλά την Γυναίκα! Άκου, λόγια: "ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ ΣΥΓΧΩΡΑ ΜΕ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΑΝ ΕΊΜΑΙ ΣΩΣΤΟΣ, ΜΗ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ!"

Χόρευα, κιόλας... πρωτόγνωρο! Μού ξέφυγε!Δε ξανάγινε! Μόνο νύχτες και μόνη! Δε θέλει φώτα η ψυχή, όταν χορεύει μόνη της.

"Να το ξανακούσω, γιε; Ακόμα δεν έμαθα τα υπόλοιπα λόγια! Σκόνταψα εκεί, στο ρεφραίν! "Κοτζάμ, αντρικά λόγια! Μυρίζουν "αντρίλα", τόσο ευαίσθητη, όμως! Σαν κι εσένα... ήθελα να συμπληρώσω, δεν το έκανα, όμως!

"Να το ξανακούσεις..."
Το άκουγε κι εκείνος, όμως...
Τον συγκίνησε.
Το κατάλαβα.
Στραπατσαρισμένο το άκουσε, αφού ήταν της μαμάς του...
Δεν απείχε και πολύ, έμοιαζαν... άλλωστε, πώς να το κρύψωμεν;

...Έφυγε μετά, δεν πήγα στην πόρτα.
Έκανα ότι άκουγα.
Ότι χόρευε η ψυχή μου, ακόμα, σε άλλους ρυθμούς, πιο έντονους.
Άλλωστε, αλήθεια, μ' είχε παρασύρει το λύκνισμα ψυχής και η επίσημη ανακοίνωσή του, για "κάτι" που θέλω μεν, θα με ζορίσει, δε!

Κρατάμε "στιγμή", κλείνουμε να το ανακοινώσουμε και στον ακόμα πιο ευαίσθητό μας μπαμπά, που ούτε που του "φαίνεται", αυτό, το της "ευασθησίας"!

Εδώ μαμά, για όλους!
"Ότι είναι καλύτερο για σένα, γιε μας, θα είναι και για μας, ποτέ μην το ξεχνάς!"

Δεν υπάρχουν σχόλια: