Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Κι ύστερα...

Η ισχύς εν τη ενώσει, στον Βόλο!
Γιάννης Μήτσης | Ευγένιος Δερμιτάσογλου | Νίκος Μεργιαλής | Παναγιώτης Μπερλής
Παρασκευή 17 Απριλίου στο Lab Art στο Βόλο!

Κατερίνα Σταματίου-Παπ Α! Και με πέτυχε η κόρη και μού λέει: "18 φεύγω εγώ. Αλλά κανονίσαμε με τα παιδιά να πάμε κάπου αλλού" "Α! κι εγώ που ήθελα παρέα να πάω στα παιδιά;" Α! "Εντάξει, θα πάμε!" είπε και δεν το πιστεύω! Μακάρι να σας ακούσω, παίδες!
**** Τελικά, κι ύστερα, πήγαμε!
Η κόρη μου, μού χάρισε την τελευταία βραδιά της στον Βόλο, ρίχνοντας τις φίλες της, πρώτη φορά στα χρονικά!
Ο άντρας μου, αν και πτώμα και άυπνος, μάς συνόδεψε, και σχεδόν πάλι άυπνος, ξαναπήγε για δουλειά!
Ο γιόκας μου, αν και σχόλασε αργά, πρώτα πέρασε από κει, με τον φίλο του και μετά, πήγαν να βρουν τους άλλους!
Ο άντρας μου, μού έλεγε: "Μείνε εσύ με τα παιδιά!" 
Εγώ έλεγα στην κόρη: "Μείνε εσύ με τα παιδιά!"
Τελικά, φύγαμε λίγο νωρίτερα, όπως πήγαμε.
Ο άντρας μου έπρεπε να κοιμηθεί, έστω και λίγο.
Η κόρη μου, το ίδιο, είχε ταξίδι  το πρωί.
"Όλα όμορφα", κλασσική φράση του Μεργιαλή στο φεις!
Άλλωστε, δεν μετράει η ποσότητα! Φτάνει η ποιότητα.
Κι είχαν πολύ, όλη η τετράδα!
Όλο το ΤΙΜ, δυνατό!
Μπράβο τους και "Καλή επιτυχία" και συνέχεια!
Τους ευχαριστούμε για τις όμορφες στιγμές που μάς χάρισαν, κι εγώ τους "ευχαριστώ" ιδιαίτερα που υπήρξαν η αφορμή να συνυπάρχω με όλη την οικογένεια, σε ένα μουσικό χώρο, με καλλιτέχνες που μπορούν ν' αγγίξουν όλα τα μουσικά επίπεδα του κοινού!
Ευχαριστημένη. Δεν το πίστευα, ότι ήμουνα κι εγώ εκεί!
Ήξερα κάτι παραπάνω και εξηγούσα. (π.χ. τίνος είναι το τραγούδι, κλ.π.) 
Κελαηδούσα και μετά στο σπίτι, μέχρι που η κόρη μου, μού επανέλαβε πολλές φορές:
"Ποσοστά παίρνεις απ' τον Μεργιαλή; Να του πεις, να σε κρατήσει!"
"Μα, παιδάκι μου, αν δεν τον είχα μελετήσει καλά, αν δεν άξιζε, θα σού μιλούσα: Κοντεύω να παρεξηγηθώ, μα εγώ, εκεί, θα επιμένω! Η επαρχία έχει ταλέντα, αδικημένα απ' τον κόσμο και την ζωή και κάποιος πρέπει να ανοίγει τα κλειστά μάτια και τα βουλωμένα αυτιά!"
"Και τ' ανέλαβες εσύ; Ποια είσαι;"
"Κατερίνα Δε. Στα.Πα.!" είπα με καμάρι!
"Ελπίζω να λες και τα στραβά!" μού είπε, κι εκεί γλυτώσαμε την έκρηξη! Πρώτη φορά που δεν μαλώσαμε, σ' αυτή μας την συνάντηση! Τις έχουμε τις αντιθέσεις μας!
"Στραβά που διορθώνονται, δεν είναι στραβά! Εδώ γίνανε φίρμες οι άφωνοι και τα παιδιά που έπρεπε και επιβάλλονταν να δείξουν την προσωπική δουλειά τους;"
Η κόρη μου είχε μια ένσταση, γιατί τής ήταν άγνωστα τα περισσότερα τραγούδια.
Μα, πώς θα γίνει;
Αν δεν δείξεις την δική σου δουλειά σου στον κόσμο, πώς θα την μάθει, πώς θα σε ξεχωρίσει από άλλες παπαγαλίστικες φωνές;
Υγ. Ού! Άναψε η συζήτηση! Η κόρη μου είναι και η ίδια Καλλιτέχνης, δύσκολος και εκλεκτός, αν σκεφτείς, ότι απ' το δημοτικό, δεν άφησε θέατρο, συναυλία, κινηματογράφο, όχι μόνο Βόλου, αλλά και Αθηνών! Στέκι της η Απανεμιά στα 17, μέχρι που τραγούδησε κιόλας, εκεί! (Κι εγώ, φυσικά, τότε, έκλαιγα από συγκίνηση, έστω και γι' αυτό το λίγο, γιατί τότε, είχε στον δρόμο της, πολλά ανοιχτά πτυχία και έπρεπε να τα πάρει. Ακόμα, παίρνει κι άλλα, δηλαδή! Δεν τελειώσαμε!)
Ξέρει από έντεχνο, κυλάει στις φλέβες της, δεν το συζητάμε!
Απλά, επειδή ξέρει, γίνεται και αυστηρή, κοντράρει κι εμένα, ενώ στο βάθος, καταλαβαίνει!
Απλά, ξέρει και καλά, πως η εποχή μας, δεν καταλαβαίνει!
Ο κάθε Καλλιτέχνης πρέπει να δείχνει την ταυτότητά του στην δουλειά του (- κι εδώ ήταν 4 και καλοί), κι όχι να γίνεται μαριονέτα, τραγουδώντας μόνο, γνωστά τραγούδια διασήμων τραγουδιστών, για το κοινό, ώστε να περάσει αυτό, ακόμα, πιο όμορφα!
Κάποτε το κοινό, θα πρέπει να μάθει να σέβεται την δουλειά του κάθε Καλλιτέχνη, για να ξέρει κι ο κάθε Καλλιτέχνης, σε ποιον ανήκει το χειροκρότημα! 
Όλα, κι όλα!
Έτσι, στα σύντομα, μια και δεν βρήκα ακόμα υλικό στο Φεις απ' τα παιδιά!
Προχωράτε παιδιά, με το σπαθί σας και την αξία σας!
Μπορείτε!
Βρείτε τρόπους να μαθαίνετε γρήγορα η δουλειά σας!
Άμα το κοινό ξέρει τα λόγια, όλη η επιτυχία είναι δική σας και την αξίζετε, τόσο πολύ!
"Εύγε σας" και προχωράτε!
Ο δρόμος που αγαπάτε, χωράει πολλά αστέρια, πόσο μάλλον, όταν αυτά είναι αυτόφωτα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: