Σάββατο 18 Απριλίου 2015

Προτεραιότητα στο παρόν







Το παρόν, δηλαδή, το ξεκίνημα της ανάρτησης με το το τώρα και το τώρα - τώρα, μεγάλη απόσταση, κι όμως, ήταν μόνο 20 λεπτά δρόμος!
Κράτημα, όσο πιο κοντά γίνεται, ουδεμία με τις τότε συννεφιές εκεί, στα βιντεάκια! Απλά, τα πέτυχα!

2 σχόλια:

Κυκλαμίνα είπε...

Εδώ, ήθελε να πει ο "ποιητής", ότι:

Για άλλη μια φορά έφευγε η κόρη μου, αλλά εγώ, δεν έκλαιγα!

Ακόμα κι όταν πέτυχα τα θλιμμένα μου βιντεάκια, τότε, με τον διαρήκτη... δεν μελαγχόλησα!


Έχω δυο κήπους.
Το έναν, τον κοιτάζω ακόμα απ' το μπαλκόνι. Πονάνε τα χέρια, δεν είμαι για σκληρά, θα πάει για δέσιμο πάλι!
Άπλωνα κι είδα έναν καλό διαρήκτη, να μού τον ξεχορταριάζει, για να ασκηθεί!
Κατασυγκινήθηκα!
Ο κυρ Αντώνης, κολώνα!

Απ' το χωριό χτύπησε ένα τηλέφωνο.
"Ποτίζω τα λουλούδια σου! Ο αέρας έσπασε τα πύλινα. Πότε θα ΄ρθεις;"

Ας τα 'σπασε! Ρίξε νεράκι! Θα 'ρθω!

Οι τριανταφυλλιές εδώ, ξεκίνησαν...
Το πρώτο, στα χέρια του αγαπημένου μου Γιάννη! Πώς αλλιώς;


Αυτά! Να μην τα κρατήσεις, έτσι, έστω κι έτσι; Γίνεται;

Κυκλαμίνα είπε...

Κι επειδή το μόλις πριν λίγο "παρόν", με πάγωσε λίγο, το κρατάμε και προχωράμε.
Ότι είναι να γίνει, θα γίνει.
Δεν αλλάζει κάτι!
Είθε, να είναι απλό, για άλλη μια φορά!
...Κάποια στιγμή όμως, πάει η στάμνα!
Απομονή... θα δείξει!
Υγεία, καλέ, όσοι το δείτε! Μόνο αυτή μετράει, τίποτα άλλο!