Μέσα και Facebook
mass_media.jpg
H συνεργασία μεγάλων μέσων ενημέρωσης με το Facebook θα δώσει δύναμη στο κοινωνικό δίκτυο και νέους αναγνώστες στα μέσα
Πριν από χρόνια (την εποχή του
λίθου) αγοράζαμε μια εφημερίδα από το περίπτερο. Κατόπιν, στην εποχή
του χαλκού διαβάζαμε την εφημερίδα μας μέσα από την ιστοσελίδα της.
Τέλος, στην εποχή του σιδήρου που διανύουμε, εγκαταλείψαμε το μέσο που μας εκφράζει και διαβάζουμε αυτά που ανεβάζουν οι φίλοι μας στο Facebook ή στο Τwitter ανεξάρτητα από το πού προέρχονται.
Για να το τεκμηριώσουμε και με αριθμούς, η ανάγνωση μέσω Facebook έφτασε το 14-16% για τους New York Times (διπλασιάστηκε σε λίγους μήνες), το 15% για τη γαλλική 20 Minutes και το 10% για τη Le Monde, ενώ για τις διάσημες ιστοσελίδες, όπως το Buzzfeed, φτάνει σε ύψη δυσθεώρητα: 75%.
Γι’ αυτό και οι γίγαντες των μέσων δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Πριν από λίγες μέρες οι New York Times, το BuzzFeed, το National Geographic, το The Atlantic και το NBC News μαζί με τα ξαδέλφια τους στην Ευρώπη, την Guardian, το BBC News, την Bild και το Spiegel Online, θα βάζουν τα άρθρα τους απευθείας στο Facebook μετέχοντας σε ένα πείραμα που ονομάζεται «Instant Articles» («Αμεσα Αρθρα»).
Μέχρι σήμερα, τα μέσα ενημέρωσης έβαζαν τους δεσμούς προς τα άρθρα τους στο Facebook: τίτλος, φωτογραφία, δυο περιγραφικές γραμμές, το link… κι έφυγε. Οταν ο αναγνώστης έκανε κλικ επάνω τους, μεταφερόταν στη σελίδα του μέσου. Η κίνηση (και άρα και η διαφήμιση παρέμενε στο μέσο). Με το καινούργιο σύστημα τα άρθρα θα δημοσιεύονται απ’ ευθείας στο Facebook.
Τι κερδίζουμε; Κυρίως χρόνο, ιδιαίτερα στα κινητά τηλέφωνα, όπου μέχρι να φορτώσει ο δεσμός προς το άρθρο, το Facebook έχει υπολογίσει ότι χρειάζονται 8 δευτερόλεπτα (κι αυτό για γρήγορες συνδέσεις). Με το «Instant Articles» η ταχύτητα πολλαπλασιάζεται επί 10, εξ ου και το όνομα.
Ετσι λοιπόν, από τη μία το Facebook κρατάει τους αναγνώστες και, από την άλλη, οι εταίροι που συμμετέχουν κερδίζουν σε αναγνωσιμότητα σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους.
Οσο για τη διαφήμιση, το Facebook συμφώνησε να αφήσει τα μέσα ενημέρωσης να έχουν τη δική τους διαφήμιση και να κρατάνε όλα τα έσοδα από αυτήν. Εάν δε επιλέξουν να κρατήσουν τη διαφήμιση του Facebook, τότε του παραχωρούν το 70% των εσόδων.
Ο δεύτερος πυλώνας της συμφωνίας είναι ότι τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να συνεχίσουν να συγκεντρώνουν τα δεδομένα των αναγνωστών τους με τα συνήθη «εργαλεία» τους.
Το διακύβευμα είναι τεράστιο, αφού τα big data είναι σήμερα το σημαντικότερο εργαλείο στη στοχευμένη διαφήμιση.
Τέλος, το κάθε μέσο μπορεί να διαφοροποιεί την παρουσίαση των άρθρων του και να έχει κάποια εργαλεία όπως διαδραστικούς χάρτες ή φωτογραφίες που μπορούν να μεγεθύνονται.
Ομορφα! Το τυρί το είδαμε; Η φάκα, όμως;
Η φάκα είναι το ίδιο το Facebook και η εξάρτηση απ' αυτό. Η δημοσιογραφία οφείλει να είναι ανεξάρτητη και να βασίζεται αποκλειστικά στους αναγνώστες της. Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που η πτώση της διαφήμισης παγκοσμίως οδήγησε έντυπα και κανάλια στον μαρασμό.
Και τώρα που η κατάσταση αρχίζει να βρίσκει μια ισορροπία, ψάχνουν ξανά τη διαφήμιση και δη μέσω μιας πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης.
Η οποία –εκτός από το ότι έχει και φανατικούς εχθρούς, και μάλιστα ανάμεσα στους καλύτερους μέχρι τώρα αναγνώστες- έχει τον δικό της τρόπο να εμφανίζει το περιεχόμενο στο timeline των χρηστών. Για παράδειγμα, ευνοεί τα βίντεο αντί για τα γραπτά άρθρα. Ενας αλγόριθμος θα καθορίζει, λοιπόν, τι θα βρούμε μπροστά μας για να διαβάσουμε.
Χμμμμμμ!
πηγή
Τέλος, στην εποχή του σιδήρου που διανύουμε, εγκαταλείψαμε το μέσο που μας εκφράζει και διαβάζουμε αυτά που ανεβάζουν οι φίλοι μας στο Facebook ή στο Τwitter ανεξάρτητα από το πού προέρχονται.
Για να το τεκμηριώσουμε και με αριθμούς, η ανάγνωση μέσω Facebook έφτασε το 14-16% για τους New York Times (διπλασιάστηκε σε λίγους μήνες), το 15% για τη γαλλική 20 Minutes και το 10% για τη Le Monde, ενώ για τις διάσημες ιστοσελίδες, όπως το Buzzfeed, φτάνει σε ύψη δυσθεώρητα: 75%.
Γι’ αυτό και οι γίγαντες των μέσων δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.
Πριν από λίγες μέρες οι New York Times, το BuzzFeed, το National Geographic, το The Atlantic και το NBC News μαζί με τα ξαδέλφια τους στην Ευρώπη, την Guardian, το BBC News, την Bild και το Spiegel Online, θα βάζουν τα άρθρα τους απευθείας στο Facebook μετέχοντας σε ένα πείραμα που ονομάζεται «Instant Articles» («Αμεσα Αρθρα»).
Μέχρι σήμερα, τα μέσα ενημέρωσης έβαζαν τους δεσμούς προς τα άρθρα τους στο Facebook: τίτλος, φωτογραφία, δυο περιγραφικές γραμμές, το link… κι έφυγε. Οταν ο αναγνώστης έκανε κλικ επάνω τους, μεταφερόταν στη σελίδα του μέσου. Η κίνηση (και άρα και η διαφήμιση παρέμενε στο μέσο). Με το καινούργιο σύστημα τα άρθρα θα δημοσιεύονται απ’ ευθείας στο Facebook.
Τι κερδίζουμε; Κυρίως χρόνο, ιδιαίτερα στα κινητά τηλέφωνα, όπου μέχρι να φορτώσει ο δεσμός προς το άρθρο, το Facebook έχει υπολογίσει ότι χρειάζονται 8 δευτερόλεπτα (κι αυτό για γρήγορες συνδέσεις). Με το «Instant Articles» η ταχύτητα πολλαπλασιάζεται επί 10, εξ ου και το όνομα.
Ετσι λοιπόν, από τη μία το Facebook κρατάει τους αναγνώστες και, από την άλλη, οι εταίροι που συμμετέχουν κερδίζουν σε αναγνωσιμότητα σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους.
Οσο για τη διαφήμιση, το Facebook συμφώνησε να αφήσει τα μέσα ενημέρωσης να έχουν τη δική τους διαφήμιση και να κρατάνε όλα τα έσοδα από αυτήν. Εάν δε επιλέξουν να κρατήσουν τη διαφήμιση του Facebook, τότε του παραχωρούν το 70% των εσόδων.
Ο δεύτερος πυλώνας της συμφωνίας είναι ότι τα μέσα ενημέρωσης μπορούν να συνεχίσουν να συγκεντρώνουν τα δεδομένα των αναγνωστών τους με τα συνήθη «εργαλεία» τους.
Το διακύβευμα είναι τεράστιο, αφού τα big data είναι σήμερα το σημαντικότερο εργαλείο στη στοχευμένη διαφήμιση.
Τέλος, το κάθε μέσο μπορεί να διαφοροποιεί την παρουσίαση των άρθρων του και να έχει κάποια εργαλεία όπως διαδραστικούς χάρτες ή φωτογραφίες που μπορούν να μεγεθύνονται.
Ομορφα! Το τυρί το είδαμε; Η φάκα, όμως;
Η φάκα είναι το ίδιο το Facebook και η εξάρτηση απ' αυτό. Η δημοσιογραφία οφείλει να είναι ανεξάρτητη και να βασίζεται αποκλειστικά στους αναγνώστες της. Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που η πτώση της διαφήμισης παγκοσμίως οδήγησε έντυπα και κανάλια στον μαρασμό.
Και τώρα που η κατάσταση αρχίζει να βρίσκει μια ισορροπία, ψάχνουν ξανά τη διαφήμιση και δη μέσω μιας πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης.
Η οποία –εκτός από το ότι έχει και φανατικούς εχθρούς, και μάλιστα ανάμεσα στους καλύτερους μέχρι τώρα αναγνώστες- έχει τον δικό της τρόπο να εμφανίζει το περιεχόμενο στο timeline των χρηστών. Για παράδειγμα, ευνοεί τα βίντεο αντί για τα γραπτά άρθρα. Ενας αλγόριθμος θα καθορίζει, λοιπόν, τι θα βρούμε μπροστά μας για να διαβάσουμε.
Χμμμμμμ!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου