Χαρούλα Ηλία - Φράγκου 21/3/15 Βραδιά Ποίησης, Δημοτικό Ωδείο Βόλου
Τόσα άσπρα σκαλιά...κι όμως, στέκεται χαμογελαστά και ταπεινά, πριν το πρώτο, ακόμα!
Αυτό ξεφεύγει απ' την Τέχνη του σήμερα.
Το λένε: ΗΘΟΣ!
.....
Ώσπου ν' "αδειάσω" τα τρύπια καλάθια μου...
απολαύστε την Χαρούλα Ηλία - Φράγκου, σε μια φωλίτσα που της έκτισα με πολλή αγάπη, στο παρελθόν, ΕΚΕΙ!
Όσο και να θέλω να ενημερώσω τώρα, "φωλίτσες" αξιόλογων φίλων μου, δεν προλαβαίνω, δυστυχώς!
Γεννούν όμως, σταθερά, οπότε, δεν ανησυχώ!
Ευτυχώς, υπήρξαν και θα υπάρχουν, με ή και χωρίς εμένα!
Αργά ή γρήγορα, θα τους μάθετε και θα τους θαυμάσετε και θα τους αγαπήσετε κι εσείς!
Είμαι σίγουρη!
Υγεία να έχουν, όλοι τους!
5 σχόλια:
το ΕΚΕΙ... δεν μου το ανοιγει...
καλό βραδυ, ΕΔΩ, καμάρι μου... και ...
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!...
καλή επιτυχια και σε σένα , καλή μου συγγραφέας.. να μην ξεχνιώμαστε...
Y.Γ. η προ προηγουμενη ανάρτηση..με τις αγάπες... σκέτη ΠΟΙΗΣΗ... ευχαριστώ!!!!!!!!!! ... την αγάπη μου!!! (να πω κι εγώ!)...
κι έλεγα..να μην σχολιάσω, σήμερα... φαντάσου.. και νάλεγα το αντιθετο...
αυτά... καλή επιτυχιά σε όλους...
δύσκολες εποχές για το βιβλίο... και για ΟΛΟΥΣ... <3
Εδώ ήσουνα, καμάρι;
Και με "παχιά" λογάκια...!
Μη λες τέτοια, κοντά είναι τα καλάμια!...
Μην τα καβαλήσουμε... πριν τα 60!
Θέλω πολλά "ψωμιά" ακόμα!
Τα ποιήματα θέλουν πολύ πισωγύρισμα και διόρθωμα κι εγώ δε θέλω να ξαναδιαβάζω τα προηγουμένως, καλώς ή κακώς, γραμμένα!
Θέλει μοδίστρες το σχέδιο αυτό... Λαμπρινή μου!
Έλα κι μ' ανέβασες, να βρω υπομονή, να συνεχίσω τα βιντεάκια μου, γιατί ο Πικάσα μού έσπασε τα νεύρα αυτή την φορά! Μού αλλάζει συνέχεια τα νούμερα και με μπερδεύει στην σειρά της ροής, κι όλο παιδεύομαι, συν ότι δεν στρίβει γρήγορα!
Πάντα δύσκολα ήταν για τα βιβλία. Ίσως τώρα, αλλάξει κάτι!
Πάω να δω το εκεί που δεν υπακούει!
Ευχαριστώ γενικώς, συν την υπομονή σου να σχολιάσεις, συν, να περιμένεις απάντηση!
<3<3
Λαμπρινή, μ' έκανες να περάσω απ' την ανάρτηση, την ποιητική!
Πολύ σκέτη, όμως!
Διόρθωσα και κανα δυο λαθάκια, πρόσθεσα και καναδυο λεξούλες που εννοούσα, αν προσθέσω και την χαλασμένη νότα που γελούσε η Χαρούλα, πάμε για μυσθιστόρημα!
Φαντάσου, σα να είσαι κολλημένη σε μια καρέκλα άδεια πίσω σου, να μην πρέπει να καθήσεις, γιατί είναι πιάνο, τα γόνατά σου να ακουμπάνε στην εξοχή και η πλάτη να ξαπλώνει πίσω και τα χέρια τεντωμένα μπροστά, για πάνω από μια ώρα, να κρατάς μηχανή...
Δίπλα αριστερά, γυναίκα κολλητή επάνω μου, και δεξιά ο Πασχάλης, κρατώντας δικές του μηχανές!
Αγαλματάκια ακούνητα, για πάρτη της Χαρούλας!
Κανένας δεν έφευγε! Όλοι εκεί, μη χάσουμε ανάσες και δεν τις μετρήσουμε!
Εξ' ού και το "ξεπαστωθήκαμε"!
Ξέρεις από παστά;
Εγώ έχω δουλέψει, κιόλας!
...Και για το ποιητικό, που μ' έκανες και έσκασα στα γέλια, είδες ότι παραμένω χωριό;;;
Φιλάκια!
Καθυστέρησα τα βιντεάκια με το χιούμορ σου!
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου