Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

Ραμμένο στόμα

Δεν ήθελα να σε πονέσω, τότε...

Γι' αυτό, για σένα... μόνο, μουσικά, για να μην πονέσω κι άλλους.
Σταθερά, ραμμένο στόμα.
Αν ήξερες πόσο με δυσκολεύει, με τα γράμματα που εσύ πλήρωσες να μάθω!...
Ξέρεις. Βλέπεις. Δεν μπορεί!
Αθάνατος αδελφέ μου, ΑΘΑΝΑΤΟΣ!





Δεν υπάρχουν σχόλια: