Δεν έχω λόγια, πραγματικά, για την συνέντευξη των παιδιών, στην προηγούμενη ανάρτηση!
Πολύ χάρηκα, πολύ συγκινήθηκα!
Γι' αυτό το τρείο "προβλέπω" να παραμιλάνε στο μέλλον, τόσο εντός, όσο και εκτός Ελλάδος!
Αξίζουν πολλά, όλοι τους!
Να είναι γεροί, ευτυχισμένοι και να προχωρούν σταθερά μπροστά και ψηλά!
Η "ποιότητά τους" είναι έτσι, όπως φαίνεται, ακούγεται και λέγεται, τόσο απ' τους ίδιους, όταν μιλάει ο ένας για τον άλλον, όσο κι απ' τον κόσμο που τους "γνωρίζει"!
Άξιοι!
Έφερα αυτό το τραγούδι, όχι γιατί ταίριαζαν τα λόγια, φυσικά, αλλά, για δυο λόγους:
και 2) γιατί, η εικόνα με το ραμμένο στόμα του βίντεου, δένει απόλυτα και με τον αδελφό μου, .... (30 Μαρτίου 2012, ήταν τίτλος του δικού μου ημερολογίου...κ.λ.π.) που ήταν και η αφορμή για το μίνι αφιέρωμά μου απόψε, ιδιαίτερα στην μουσική και λίγο στην πιο προσωπική μου σελίδα.
Αυτά και ξημέρωσε, χωρίς να ξεχνάω να κοιτάζω γύρω μου, για εκείνον τον φλέτρο που Εκείνη τη νύχτα, μ' έκανε να τρέχω μέσα στη νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου