Κι ύστερα, το γατί μου, που δεν είναι γατί, αλλά σκυλί, αφού επέμενε... μού έδειξε τι έγινε μέσ' τη νύχτα!
Αποχαιρετώ για πάντα το ξερό δέντρο, μού άνοιξε θέα, μεν, μα λυπάμαι, δε...
Αποχαιρετώ για πάντα το ξερό δέντρο, μού άνοιξε θέα, μεν, μα λυπάμαι, δε...
1 σχόλιο:
Όκ. Ήσυχη συνείδηση. Ήρθε το 100. Θα πάει ο κόσμος για δουλειά στην ώρα του το πρωί. Θα αποζημιωθεί, ίσως το αμάξι. Ύπνο, Κατερίνα, πούντιασες ξυπόλητη έξω!
Δημοσίευση σχολίου