Η πιο σκοτεινή ώρα, είναι... 7:31(Χάραξε!)

Πρωί Παρασκευής 23/1/15 ώρα 7:06

Είμαι βραδινός τύπος, λέει, μα ανάλογα τις βάρδιες και το πόσο χορτάτη είμαι από ύπνο, εύκολα γίνομαι και τύπος της Ανατολής.

Σηκώθηκα 5 παρά, η Ελπίδα με ένα "νιάου" ήθελε παρέα, της κάνω. Τί να κάνω;
Το γατοπάρτυ αυτές τις μέρες, δίνει και παίρνει, δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε, τρομάζει, μάλλον, είμαι υπεύθυνη για όποια χαρά ή πόνο της στέρησα, οπότε...

Βρέθηκα κουζίνα, που... αν ήταν όλα αλλιώς, θα μπορούσε να λέγεται και γραφείο.
Ντεμί καταστάσεις, όχι όμως και ένα βιβλίο που μού έφερε ο άντρας μου να δω, που εδώ και μέρες περιμένει να το φωτήσω...
Πώς όμως;
Δε θέλω να το αδικήσω.

Δεν είμαι εδώ γι' αυτό.
Είναι πολύ "ακριβό" για την κουζίνα μου... 
Ντεν έχω εκτυπωτή, καρντιά μου!
Ντεν έχω καλή μηχανή, καρντιά μου!
Η άλλη που με βόηθαγε στα δύσκολα, έστω και με ζιλοτέιπ, χάθηκε το εξάρτημα, δε σφαλίζονται με ζιλοτέιπ οι μπαταρίες, ας είναι καλά η Ελπίδα που την έπαιξε κι αυτή!
Γατί είναι, μ' ότι εμπνέεται παίζει.
Υπήρξε, όταν έλειπα, το παιχνίδι της.
Γιατί όχι;
Σκλαβωμένο, μα ελεύθερο γατί, έτσι κι αλλιώς!

Μαύρα σκοτάδια, καρντιά μου!
Μόνο καρδιά, καρδιά μου!
Χαράζει σε λίγο, το φως της μέρας, όλα τα μπορεί!

Υγ. Κι αν είναι ντίχτυ... που βγάζει πολύτιμα πετράδια, ασφαλώς και είμαι μαζί του, καρδιά μου!
Πώς αλλιώς θα ήμουνα εδώ;