Το ξάπλωμα

Νομίζω είναι Τετάρτη...
Έχω χαθεί στον χωροχρόνο, εδώ και καιρό.
Από κλεφτές ματιές είδα πως σήμερα έχει 28 Γενάρη 2015.
Πολλές οι ειδήσεις στη γύρα, με φτάνουν, όσα παράθυρα κι αν έκλεισα.
Ωστόσο, εγώ, σαν το γατί μου, απλώνω τα νύχια μου, ξύνω, στρώνω έδαφος για να ξαπλώσω και να αράξω.
Βλέπω ότι είναι δύσκολο...
Μια ματιά πίσω, μ' έκανε να κρίνω εαυτόν.
Πολλά τα λόγια, μηδέν το πραγματικό ξαλάφρωμα.
Μόνο οι μετρητές γύριζαν και σταθεροί περαστικοί χόρταιναν περιέργεια και ιδέες.
Ας είναι.
Δεν το είχα προγραμματίσει, προέκυψε.
Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, ίσως με βοηθήσει να βρω ακριβώς το στίγμα, για το που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή.
Ανατολή, βορράς, νότος και δύση.
Το ηλιοβασίλεμα είναι στα σίγουρα...
Αυτό και θα με βοηθήσει σε κείνο το ξάπλωμα, σαν της γάτας μου, της Ελπίδας.