Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Κοιμήσου, ακόμα!





Την είχε πάρει ο ύπνος και την ξύπνησα!
Αυτό το νυχτικό, μπορντό, μάξι, παρακαλώ, με άσπρη δαντελίτσα!
Αμέ! Ας είναι καλά οι αδελφούλες μου, απ' τα εξωτερικά!
Νό, κόμεντς, φιλενάδα!
Ντίπ!
Καθόλ'!
1900 τόσο!


Τι εννοεί το βίντεο, σε άλλη ανάρτηση.

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015

Το ξάπλωμα

Νομίζω είναι Τετάρτη...
Έχω χαθεί στον χωροχρόνο, εδώ και καιρό.
Από κλεφτές ματιές είδα πως σήμερα έχει 28 Γενάρη 2015.
Πολλές οι ειδήσεις στη γύρα, με φτάνουν, όσα παράθυρα κι αν έκλεισα.
Ωστόσο, εγώ, σαν το γατί μου, απλώνω τα νύχια μου, ξύνω, στρώνω έδαφος για να ξαπλώσω και να αράξω.
Βλέπω ότι είναι δύσκολο...
Μια ματιά πίσω, μ' έκανε να κρίνω εαυτόν.
Πολλά τα λόγια, μηδέν το πραγματικό ξαλάφρωμα.
Μόνο οι μετρητές γύριζαν και σταθεροί περαστικοί χόρταιναν περιέργεια και ιδέες.
Ας είναι.
Δεν το είχα προγραμματίσει, προέκυψε.
Μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, ίσως με βοηθήσει να βρω ακριβώς το στίγμα, για το που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή.
Ανατολή, βορράς, νότος και δύση.
Το ηλιοβασίλεμα είναι στα σίγουρα...
Αυτό και θα με βοηθήσει σε κείνο το ξάπλωμα, σαν της γάτας μου, της Ελπίδας.

Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου...


Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου...
Μανώλης Ρασούλης - Νίκος Παπάζογλου

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Χάραξε η νέα μέρα, Καλημέρα!

Σήμερα είδα την Ανατολή, υπό το φως της κουζίνας και της φωτεινής νέας τέντας μου...

Να φέρω και τις τρεις σταθερές Ανατολές της ζωής μου, να ομορφύνει το "κρεβάτι" μου!

Ανατολή Ζαγοράς



Ανατολή Χορευτού



"Καλημέρα" Βόλου


Η πιο σκοτεινή ώρα, είναι... 7:31(Χάραξε!)

Πρωί Παρασκευής 23/1/15 ώρα 7:06

Είμαι βραδινός τύπος, λέει, μα ανάλογα τις βάρδιες και το πόσο χορτάτη είμαι από ύπνο, εύκολα γίνομαι και τύπος της Ανατολής.

Σηκώθηκα 5 παρά, η Ελπίδα με ένα "νιάου" ήθελε παρέα, της κάνω. Τί να κάνω;
Το γατοπάρτυ αυτές τις μέρες, δίνει και παίρνει, δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε, τρομάζει, μάλλον, είμαι υπεύθυνη για όποια χαρά ή πόνο της στέρησα, οπότε...

Βρέθηκα κουζίνα, που... αν ήταν όλα αλλιώς, θα μπορούσε να λέγεται και γραφείο.
Ντεμί καταστάσεις, όχι όμως και ένα βιβλίο που μού έφερε ο άντρας μου να δω, που εδώ και μέρες περιμένει να το φωτήσω...
Πώς όμως;
Δε θέλω να το αδικήσω.

Δεν είμαι εδώ γι' αυτό.
Είναι πολύ "ακριβό" για την κουζίνα μου... 
Ντεν έχω εκτυπωτή, καρντιά μου!
Ντεν έχω καλή μηχανή, καρντιά μου!
Η άλλη που με βόηθαγε στα δύσκολα, έστω και με ζιλοτέιπ, χάθηκε το εξάρτημα, δε σφαλίζονται με ζιλοτέιπ οι μπαταρίες, ας είναι καλά η Ελπίδα που την έπαιξε κι αυτή!
Γατί είναι, μ' ότι εμπνέεται παίζει.
Υπήρξε, όταν έλειπα, το παιχνίδι της.
Γιατί όχι;
Σκλαβωμένο, μα ελεύθερο γατί, έτσι κι αλλιώς!

Μαύρα σκοτάδια, καρντιά μου!
Μόνο καρδιά, καρδιά μου!
Χαράζει σε λίγο, το φως της μέρας, όλα τα μπορεί!

Υγ. Κι αν είναι ντίχτυ... που βγάζει πολύτιμα πετράδια, ασφαλώς και είμαι μαζί του, καρδιά μου!
Πώς αλλιώς θα ήμουνα εδώ;

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

"Χρόνια Πολλά" κι Ευτυχισμένα!

Κι αυτό, στον Τάσο που γιορτάζει σήμερα!

"Χρόνια Πολλά" κι Ευτυχισμένα!


Η στιγμή μου

Μ' αρέσει που το βρήκα απόψε!

Η στιγμή που περνάει και χάνεται - Σταμάτης Σπανουδάκης

Ο πληγωμένος Κλόουν



Τότε, τον είχα βρει στα σκουπίδια...
Πληγωμένον, παραπονεμένον, μα επίμονα χαμογελαστόν!
Τον πήρα...
Στο σαλόνι, στο μπαλκόνι, στον κήπο, δίπλα στο προσκυνητάρι...
Τότε!

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Σαμάρια κι Α- λογα!

Σαμάρια και σαγματοποιός, μη τον ξαναχάσω!
Αναγνωρίζει την "τέχνη" του, από μακριά! λέει!
Τον καταλαβαίνω, απόλυτα!


Σταύρος Λυσσαβούδης


Υγ.
Εκεί που ήμουνα στο νεροχύτη ένα βράδυ, μού λέει ο γιος μου:
"Μάνα, θες άλογο;"
Έπαθα!
"Άλογο;"
"Ναι!"
"Πού θα το βάλουμε παιδάκι μου το άλογο;"
"Ξέρω εγώ; Εσύ!"
"Καλά! Πλάκα μού κάνεις βραδιάτικα;"
"Όχι! Είπε ο Χ, είναι έγκυος η αλογίνα του και θα χαρίσει το αλογάκι του!"
"Ποιος το είπε; Σιγά! Σιγά μη το χαρίσει ο Χ! Να μού έλεγες για κανέναν άλλον, να το πιστέψω!" απάντησα, στεναχωρεμένη, βεβαίως!
Μετά, για ώρες, μιλάγαμε για το: "πού θα το βάλουμε το άλογο, αν μας το χαρίσει!"
Ήταν πολύ ωραίο το όνειρο, δεν το συζητώ!
Μέχρι που έψαξα και για σαμάρι, αν κι εγώ θα του έβαζα μόνο σέλα, αν είχα άλογο, αν είχα χώρο, αν ήμουνα νέα, αν είχα πατίνια, κ.λ.π.

Ακριβά όμως τα σαμάρια, όπως και οι σέλες, καθώς και τα όνειρα!

Χειμώνας μου

Να μη ξεχάσω και τον χειμώνα μου!
Όλα κι όλα!

Γενάρης 2015

Χειμώνας - Βέμπο



Χιόνι που έγινε βροχή

Κατερίνα Δημητρίου Σταματίου
3 Ιανουαρίου στις 5:56 μ.μ. ·

Ακούγεται στον τσίγκο σα βροχή, αλλά δεν είναι.
Λιώνει το παγωμένο χιόνι.

****


*
ΑΝΤΙΟ στο ξερό δέντρο


Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Βλέπω τα καράβια που έρχονται, φεύγουν... Μ' αρέσει!

... Έτσι όπως μπαίνω στα πεταχτά, ανάποδες ώρες και βιαστική, χάνω πολλά καλά!
Κάποια στιγμή είχα πετύχει ένα φωτο - σοφό που έγραφε:

"Είσαι καλός; Πού είναι οι εχθροί σου;"

Φυσικά, το έχασα. Ότι δεν κρατάς στην ώρα του, φεύγει!
*****

....
Σήμερα θυμήθηκα τα καράβια μου, κοντά και τους εχθρούς!
Τελευταία απόκτησα κι άλλον έναΝ! (βλέπε χακεράκι)
Έχω χάσει το "μέτρημα", μα δεν με νοιάζει, ούτε ο τίτλος του "καλού", γιατί κατάλαβα αργά, πως ότι δηλώνεις, δεν είναι απόλυτο και πως είσαι!

****

Κι ύστερα, πριν λίγο, θυμήθηκα το κοιτάζω και κυττάζω και βλέπω και γλέπω... ΕΔΩ!

***
Μετά θυμήθηκα το "πόσα καράβια βούλιαξαν;"
Μα, δεν το βρήκα...

***

Και για να μη το ξαναχάσω, κρατάω και τούτο!





****
Μεγάλη η συλλογή των καραβιών!

Και τα  καράβια που δεν έχω, ούτε σε χάρτινα, αλλά εύκολα τα καίω!