Ο Γιάννης Τσίγκρας κοινοποίησε τη δημοσίευση του Basilis Laliotis.
Basilis Laliotis
Σήμερα ο Νίκος Βαραλής μου έστειλε την κοπιώδη του συλλογή από ποιήματα του Γιάννη Τσίγκρα. Μιλάμε για 500 σχεδόν σελίδες σε αρχείο κειμένου, έργο ζωής και τέχνης. Με το νέο χρόνο αρχίζει η σελιδοποίηση του βιβλίου που θα εκδοθεί με την προαγορά αντιτύπων από τον Ενδυμίωνα. Οι φιλόμουσοι αναγνώστες θα ειδοποιηθούν εν καιρώ για το πως θα συμμετάσχουν και το πως το ονοματεπώνυμο και η προσφορά τους θα συνοδεύουν τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Οι επαϊοντες γνωρίζουν ότι δια της συνδρομής έχουν τυπωθεί σημαντικότατα βιβλία της Ελληνικής Λογοτεχνίας. Ο Ενδυμίων θα προσφέρει το έργο του αφιλοκερδώς. Αν το συναχθέν ποσό υπερβαίνει τα έξοδα της εκτύπωσης θα δοθούν ελάχιστα για ένα τρισάγιο στη μνήμη του και τα υπόλοιπα στην οικογένειά του.
Ξέρουμε πως οι φίλοι της ποίησης του Γιάννη Τσίγκρα ήταν πολλοί και θα σας έχουμε ενήμερους. Διότι αν περιμένουμε από την επίσημη διαχείριση της λογοτεχνίας μας να ασχοληθεί με ένα τόσο σημαντικό έργο θα περιμένουμε πολύ. Καλή χρονιά σε όλους.
Ξέρουμε πως οι φίλοι της ποίησης του Γιάννη Τσίγκρα ήταν πολλοί και θα σας έχουμε ενήμερους. Διότι αν περιμένουμε από την επίσημη διαχείριση της λογοτεχνίας μας να ασχοληθεί με ένα τόσο σημαντικό έργο θα περιμένουμε πολύ. Καλή χρονιά σε όλους.
3 σχόλια:
Το Κεφάλαιο "Γιάννης Τσίγκρας", δεν μπορούσα να το αγγίξω ακόμα, με πονάει πολύ.
Επειδή θα αργούσα να μπορέσω... πέτυχα την είδηση απόψε και "αναστατώθηκα".
Ξέρω ότι τα γραπτά του Γιάννη θα βρουν τον δρόμο τους, αργά ή γρήγορα και θα μπουν στις καρδιές των ανθρώπων.
Εκείνο που δεν ξέρω ακόμα, είναι, αν ο Γιάννης βρήκε την γαλήνη του ή κλαίει που Έφυγε νωρίς.
Απόψε κλαίει από συγκίνηση κι από χαρά...
Ξημερώνει και ψάχνομαι, αν θέλω να κλαίει ή να κοιμάται γαλήνιος.
Μήπως η χαρά είναι για μας τους ζωντανούς;
Έτσι, κάποτε, "τάραζα" και την μάνα...
Ωστόσο, εμείς έχουμε χρέος να σώσουμε το έργο του. Θα τον βρούμε τον τρόπο, είμαστε πολλοί.
Στην τελευταία μας συνάντηση, τότε, με το κραγιόν, μού το είπε.
"Σού είπα ότι ο Λαλιώτης θα μού βγάλει βιβλίο;"
"Πώς θα στο βγάλει; Έχει λεφτά;"
"Είναι εκδότης."
"Ώ, τότε, γιατί δεν σηκώνεσαι να χορέψεις; Αυτό είναι χαρά!"
"Δε μπορώ, μωρέ Κατερίνα... Δεν με πιστεύ'ς κι εσύ;"
"Σε πιστεύω, αλλά δεν προσπαθείς!Ακόμα κι αν δεν μπορείς, υπάρχουν και τα αναπηρικά καροτσάκια. Δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι, αν δεν περπατάνε τα πόδια. Ξεχνάς τον πατέρα σου; Τώρα θα βγει το βιβλίο! Σε περιμένουν χαρές! και λεφτά!"
...Γέλασε. Ζήτησε να του βρω το κομποσκοίνι του το μακρύ, του το έδωσα και: "κι αυτό μέσα απ' την κουβέρτα", είπε.
Ήταν σκεπασμένος μέχρι το σαγόνι. Δεν κρύωνε, "αλλά έτσι", είπε.
Γιάννης, παρόν με τον γραπτό Λόγο του, προσεχώς!
...κάπου σε φροντίζει, Κατερίνα μου.
Ήξερε ότι τον αγαπούσες...
Να είσαι καλά.
Ήξερε, Γιώτα μου και τώρα ξέρει ακόμα, καλύτερα!
Εσύ πάλι, πώς την πέτυχες τώρα αυτή την ανάρτηση;
ΣΕ ΚΑΛΟ ΣΟΥ!
Δημοσίευση σχολίου