Βιβλία που χάρισα στην Ψυχιατρική Κλινική του Νοσοκομείου του Βόλου, για να διαβάζουν οι ασθενείς.

...Κάποτε τα έλεγα: "Τα  δώρα της μάννας"...

...Από τότε, πολλοί οι νεκροί, ανάλογα και τα "δώρα", φανερά ή κρυφά.

...Επειδή όμως, τα βιβλία "φαίνονται", κάποια έχουν αφιερώσεις (εκείνα που μού χάρισαν, όχι που αγόρασα),  όσα διάβασα έχουν σημειώσεις, γι' αυτό και η υπογραφή μου και η δημοσιότητα εδώ.

Δεν ξέρω τι φαίνεται, αν φαίνεται, μόνο έτσι μπορώ να τα κρατήσω κι εδώ (φωτογραφικώς) ως ενθύμιο και ως ενημέρωση.

...Είχα τάξει βιβλιοθήκη, 15 μόνο κατάφερα να κουβαλήσω, και με τί συνθήκες!

Έστω. Ας είναι η μαγιά, για μια καλή βιβλιοθήκη, εκεί!

Ψυχιατρική, δεν σημαίνει και τρελός!...

Σημαίνει όμως, μεγάλη εμπειρία, ακόμα κι αν μπεις σαν επισκέπτης...
Σκέψου να μπεις και σαν "ασθενής"!

Μα, την αλήθεια μου, θα έπρεπε να είναι πολύς κόσμος αυτή την εποχή, εκεί μέσα...

Θεός κοντά τους...

Υγ. Όποιο βρέθηκε μπροστά μου, στην στίβα.

Δεν είχα χρόνο για επιλογές, ούτε διάθεση.

...Έτρεχα να προλάβω πολλά, την ημέρα της γιορτής μου.

Αυτά.
Και το τούμπανο του κόσμου, ναι, δικό μου καμάρι.

Κι ένα άσμα, που μόλις έτυχε να ακούω, βάση μουσικής ροής.

...Έκανα κι εγώ την "ταραχή" μου. Και πολύ άντεξα.
...Και τα γαϊδουράκια, κάποια στιγμή, κλωτσάνε.
Υπομονή κι υπομονή, κάποτε τελειώνει.
Πολλές οι αφορμές, δεν είναι μία, δεν είναι δυο.
Διαμαρτυρήθηκα εντόνως, ενόχλησα, με θεώρησαν "άρρωστη", δεν με γνώριζαν έτσι.
7 προς μία...

Να ήταν μόνο τόσοι!
Η μία είναι σταθερή.

Πάντως, να ξέρετε πως αγαπάω την ζωή, δεν σκέφτηκα ποτέ το κακό μου.
Αν μού συμβεί κάτι, όντως, να το ψάξετε...

Η υγεία μου είναι ελέγξιμη.
Αυτά.