Τα ροζ τριαντάφυλλά μου, με ξάφνιασαν χθες τη νύχτα που γύριζα σπίτι.
Έμεινα εκεί στα σκοτάδια, να τα θαυμάζω και να τα φωτογραφίζω.
(Τα δικά μας τα φώτα, φέγγουν ψηλά... Είναι μάλλον, για να φωτίζουν τα μπαλκόνια μας, κι όχι που πατάμε... και ποιοι περπατάνε...)
Απ' την μέσα πλευρά του κήπου, δεν τα είχα δει.
Ήλπιζα ότι σε έστω, σε μία φωτογραφία, θα μείνουν ροζζζ!
Δεν έμειναν!
(Εδώ, δεν έμειναν, άλλα και Άλλα!)
Ωστόσο, τις κρατάω. Εδώ και "αεράτες", μάλιστα!
Το πρωί, όμως, δε θα τα φωτογράφιζα;
Είχα έκπληξη, με περίμεναν κι άλλα!
Χάρηκα!
Τί είναι η χαρά, νομίζεις;
Πού νομίζεις ότι την βρίσκεις;
Έμεινα εκεί στα σκοτάδια, να τα θαυμάζω και να τα φωτογραφίζω.
(Τα δικά μας τα φώτα, φέγγουν ψηλά... Είναι μάλλον, για να φωτίζουν τα μπαλκόνια μας, κι όχι που πατάμε... και ποιοι περπατάνε...)
Απ' την μέσα πλευρά του κήπου, δεν τα είχα δει.
Ήλπιζα ότι σε έστω, σε μία φωτογραφία, θα μείνουν ροζζζ!
Δεν έμειναν!
(Εδώ, δεν έμειναν, άλλα και Άλλα!)
Ωστόσο, τις κρατάω. Εδώ και "αεράτες", μάλιστα!
Το πρωί, όμως, δε θα τα φωτογράφιζα;
Είχα έκπληξη, με περίμεναν κι άλλα!
Χάρηκα!
Τί είναι η χαρά, νομίζεις;
Πού νομίζεις ότι την βρίσκεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου