Κι όταν θα ‘χω κουραστεί να είμαι αέρας, θα πάω στην λίμνη μου και θα σταθώ.
Θα σταθώ μέχρι το όνειρο να περάσει και το πρωί ίσως και να μην το θυμάμαι.
Και ακόμα κι αν δεν το θυμάμαι, ξέρω πως θα με έχει τυλίξει με το πείσμα του θέλω και την δύναμη του μπορώ.
Θα σταθώ μέχρι το όνειρο να περάσει και το πρωί ίσως και να μην το θυμάμαι.
Και ακόμα κι αν δεν το θυμάμαι, ξέρω πως θα με έχει τυλίξει με το πείσμα του θέλω και την δύναμη του μπορώ.
Και ψιθυρίζοντας μια καλημέρα, θα σου υποσχεθώ, πως στις θάλασσες που ονειρεύτηκα, την θάλασσα που σε ονόμασα, δεν θα ναυαγήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου