Κατέφθασαν
Σύριοι δεύτερης γενιάς, πολίτες Ηνωμένων Πολιτειών και ζητούσαν να
βρουν άκρη. Ήρθαν σε επαφή μαζί μας, δεν ήξεραν ούτε καν που πέφτει η
Συκαμιά. "Μπείτε στην αποθήκη, πάρτε κονσέρβες και ρούχα και δώστε τα"
τους είπαμε, "κάντε μια πρώτη επαφή". Μας κοιτούσαν σαν χαμένοι, λες και
δεν σοβαρολογούσαμε. Πήραν κουβέρτες, ρούχα, γάλατα, έφυγαν, γύρισαν το
βράδυ, ένας έπεσε και με αγκάλιασε. "Πρώτη φορά βλέπουμε ομάδα να δίνει
έτσι, δίχως διατυπώσεις σε ξένη ΜΚΟ προμήθειες".
Του εξήγησα πως εφόσον τα πράγματα θα δωθούν σε πρόσφυγες είναι
απαράδεκτο να καθονται σε μια αποθήκη . Εμείς δίνουμε όσα μπορούμε κάθε
μέρα, μα οι δυνάμεις μας είναι μικρότερες από τα όσα μας προσφέρουν.
Ήρθαν από μια μεγάλη Ιρακινή φιλανθρωπική οργάνωση, έψαχναν βράδυ να
αγοράσουν...2000 αυγά. 'Έσκασα στα γέλια. "Ελατε στην αποθήκη". Τα ίδια
πράγματα. Έστειλαν γράμμα την επόμενη βδομάδα λες και τους είχαμε δώσει
ενα εκατομμύριο δολλάρια να μοιράσουν. Έρχεται ένας Νορβηγός
ναυαγοσώστης με την ομάδα του, γύρευε σκηνές, ισοθερμικές κάλτσες.
Χαμένος στα χαμένα. Πάμε στην αποθήκη, πάρε πράγματα, πήγαινε στο πεδίο
κάνε μια πρώτη εκτίμηση, δες τι θες, χρησιμοποιήσε τα εφόδια και
συνεχίζεις με περισσότερη γνώση για το τι χρειάζεσαι να προμηθευτείς και
το τι όχι. Έφυγε και σήμερα μας έφερε δώρο ένα κασκόλ από μαλλί γκνου ή
κάτι τέτοιο. Είδαμε πως είναι πολύτιμο αυτό το πράγμα, αυτό το πρώτο
φιλικό σπρώξιμο ενός ανθρώπου που ήρθε από τα πέρατα του κόσμου να
βοηθήσει. Αλληλεγγύη ακόμα και μεταξύ των εθελοντών. Πιστέψτε με, λείπει
! Οι ΜΚΟ παντού είναι σχεδόν σέχτες. Καμιά δεν μπαίνει στα χωράφια της
άλλης. Βαστάνε προμήθειες και αποθεματικά και ταμεία όπως ο δράκος τα
πυθάρια. Αν κάνουν καλά ή όχι, ας το κρίνει η επιστήμη και η κοινή
λογική. Στην Αγκαλιά, όποιος ξέρουμε οτι θα πάει να βοηθήσει στην πρώτη
γραμμή, του προσφέρουμε ο,τι έχουμε. Λένε, "μα κάνουν το κομμάτι τους
πάνω στις δικές σας πλάτες". Ας κάνουν ο,τι θέλουν, κάποιος παραπάνω θα
φάει, κάποιος θα ντυθεί...Έχουμε συνεργαστεί με αναρχικές ομάδες έως την
πιο ακριβοπληρωμένη ΜΚΟ του πλανήτη. Ας φτιάξει όποιος θέλει κουτάκια,
κι ας μπει εκεί να κάθεται στα ζεστά. Το "αγαπάτε αλλήλους" του
παπα-Στρατή δεν είχε ποτέ αστερίσκους. Αν δείξεις εμπιστοσύνη σε κάποιον
είναι πάντοτε καλύτερο από το να είσαι μίζερα επιφυλακτικός. Πολλές
φορές έχουμε καταλάβει πως η καλοσύνη είναι σαν αυτοεκπληρούμενη
προφητεία: φέρεσαι στον άλλο θεωρώντας τον ήδη άξιο και πραγματικά τότε
δίνει πίσω αξιοσύνη. Του φέρεσαι καχύποπτα εξαρχής και ήδη έχεις φτιάξει
ένα κενό μεταξύ σας που χρειάζεται δουλειά να γεμίσει. Η σωστή
διαχείριση πόρων πρέπει να περνάει και από την καρδιά. Με κάτι τέτοια
φτιάχνει κανείς μια ομάδα που χαίρει σεβασμού σε μέρη που δεν πάει ο
νους...Ας σπάσουμε τα στεγανά μεταξύ μας, όσο μπορούμε. Πόσο στα σοβαρά
έχουμε πάρει το "εμείς" ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου