Ο χρήστης Ένα παιχνίδι για ένα χαμόγελο ενημέρωσε την εικόνα του προφίλ του.
Ένα παιχνίδι για ένα χαμόγελο
Κάποιες γενικές οδηγίες:
1.Τα παιχνίδια πρέπει να μην είναι μεγάλα, ογκώδη και βαριά για να μπορούν να τα κουβαλάνε και να μην αποτελούν βάρος στην οικογένεια.
2.Στείλτε ότι νομίζετε αρκεί να είναι σε καλή κατάσταση.
3. ΜΗΝ ΣΤΕΙΛΕΤΕ στρατιωτάκια και όπλα
4. Ότι χρειαστείτε πείτε το και ότι σκεφτείτε προτείνετέ το.
Μου αρέσει! Σχολιάστε 1.Τα παιχνίδια πρέπει να μην είναι μεγάλα, ογκώδη και βαριά για να μπορούν να τα κουβαλάνε και να μην αποτελούν βάρος στην οικογένεια.
2.Στείλτε ότι νομίζετε αρκεί να είναι σε καλή κατάσταση.
3. ΜΗΝ ΣΤΕΙΛΕΤΕ στρατιωτάκια και όπλα
4. Ότι χρειαστείτε πείτε το και ότι σκεφτείτε προτείνετέ το.
Ένα παιχνίδι για ένα χαμόγελο
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ:
BOOK AND ART
(Βάλια Μπαρμπατιώτη)
ΚΟΜΝΗΝΑΚΗ 5,
ΜΥΤΙΛΗΝΗ 81100
Μου αρέσει! Σχολιάστε BOOK AND ART
(Βάλια Μπαρμπατιώτη)
ΚΟΜΝΗΝΑΚΗ 5,
ΜΥΤΙΛΗΝΗ 81100
Σκεπτόμενη
το τι θα γινόταν αν έπρεπε να χωρέσω μέσα σε μία τσάντα σε ένα σακίδιο
όλα τα υπάρχοντά μου και να εγκαταλείψω το σπίτι, τη χώρα μου, τη ζωή
μου, η σκέψη μου πήγε σε πολλά πράγματα "πρώτης ανάγκης" και μεγάλης
σημασίας τα οποία έκατσα και έγραψα -έτσι από μαζοχισμό μάλλον-..
Ξαφνικά η Μαρία (η 19 μηνών κόρη μου) κλαίει απεγνωσμένα γιατί ψάχνει τον "κο Κουνέλι" αλλά δεν τον βρίσκει, αφού βρίσκεται ο "αγνοούμενος" κρυμμένος ανάμεσα σε άλλα παιχνίδια, την ηρεμεί και την βάζει για ύπνο ο Γιώργος, ενώ ταυτόχρονα εγώ τρέχω γρήγορα στο σαλόνι να συμπληρώσω απευθείας στη λίστα της "τσάντας" το κουνέλι.
Ε, λοιπόν πολλά παιδιά, χιλιάδες παιδιά αφήσανε πίσω τα αγαπημένα τους κουνέλια...
Και μέσα στον πόνο τους αυτοί οι γονείς πρέπει -εκτός από τον ξεριζωμό τους- να εξηγήσουν στα παιδιά τους όχι μόνον γιατί δεν έχουν πια πατρίδα αλλά γιατί δεν ήταν αρκετά σημαντικό να μπει μέσα στη τσάντα τους, το αγαπημένο τους παιχνίδι...
Πάρτε παλιά παιχνίδια των παιδιών σας και κάντε τα τα αγαπημένα παιχνίδια αυτών των παιδιών που ακόμη και από μηνών κινδυνεύουν να χάσουν την παιδικότητά τους.
Ξαφνικά η Μαρία (η 19 μηνών κόρη μου) κλαίει απεγνωσμένα γιατί ψάχνει τον "κο Κουνέλι" αλλά δεν τον βρίσκει, αφού βρίσκεται ο "αγνοούμενος" κρυμμένος ανάμεσα σε άλλα παιχνίδια, την ηρεμεί και την βάζει για ύπνο ο Γιώργος, ενώ ταυτόχρονα εγώ τρέχω γρήγορα στο σαλόνι να συμπληρώσω απευθείας στη λίστα της "τσάντας" το κουνέλι.
Ε, λοιπόν πολλά παιδιά, χιλιάδες παιδιά αφήσανε πίσω τα αγαπημένα τους κουνέλια...
Και μέσα στον πόνο τους αυτοί οι γονείς πρέπει -εκτός από τον ξεριζωμό τους- να εξηγήσουν στα παιδιά τους όχι μόνον γιατί δεν έχουν πια πατρίδα αλλά γιατί δεν ήταν αρκετά σημαντικό να μπει μέσα στη τσάντα τους, το αγαπημένο τους παιχνίδι...
Πάρτε παλιά παιχνίδια των παιδιών σας και κάντε τα τα αγαπημένα παιχνίδια αυτών των παιδιών που ακόμη και από μηνών κινδυνεύουν να χάσουν την παιδικότητά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου